Category: அரசியல்

தோழர் பத்மநாபா பற்றிய தனது உரை ஒன்றை ஒட்டி இந்த வாரப் பத்தியை எழுதும் கோபாலகிருஸ்ணன் அவர்கள், அதிகாரப்பரவல் ஒன்றே தமிழர் பிரச்சினைக்கான ஒரே தீர்வு என்றும், ஆனால், அந்த விடயத்தில் அக்கறையற்ற போக்கை தமிழ் கட்சிகள் காண்பிப்பதாகவும் குற்றஞ்சாட்டுகிறார். ஆகவே அனைத்து தரப்பும் தேர்தல் அரசியலுக்கு அப்பால் இணைந்து, ‘அதிகாரப் பகிர்வு இயக்கம்’ ஒன்றினைக் கட்டியெழுப்ப முன்வர வேண்டும் என்றும் அவர் கோரிக்கை விடுக்கின்றார்.

மேலும்

சாதி என்பது பழங்கதை, வர்க்க ரீதியிலேயே தமிழர் பிரச்சினையை நாம் பார்க்க வேண்டும் என்று இடதுசாரிகளால் பார்க்கப்படுவது குறித்த தனது கருத்தை இங்கு முன்வைக்கிறார் எழுவான் வேலன். சாதியும் சேர்ந்தே இன்றுவரை தமிழர் விவகாரங்களில் ஆதிக்கம் செலுத்துவதாக அவர் வாதிடுகிறார்.

மேலும்

தமிழர் தாயகத்தில் சமூக பொருளாதார அரசியலில் மட்டுமன்றி கலை, கலாச்சார, பண்பாட்டு விழுமியங்களிலும் வேறுபட்டு நிற்கின்ற கிழக்கு மக்களின் அபிலாஷைகளை ஏற்றுக்கொள்ள மறுக்கின்ற போக்கானது அப்பட்டமான ஒடுக்குமுறையும், ஜனநாயகப் பற்றாக்குறையுமாகும் என்று வாதிடும் அழகு குணசீலன் அவற்றின் விளைவே கிழக்கின் தனித்துவ அரசியல் உணர்வு என்று கூறுகிறார்.

மேலும்

தமிழ் அரசியல் கைதிகள் விவகாரத்தில் சில அரசியல் தலைவர்களின் சொந்த அனுபவமும் மன்னிக்கும் மனப்பாங்கும் சில நன்மைகளை கோடிகாட்டியுள்ளன. ஆகவே இந்த விடயத்தை பேசிக் குழப்பாமல், புத்திசாலித்தனமாகக் கையாண்டு ஏனைய கைதிகளின் விடுதலைக்கும் வழி செய்ய வேண்டும் என்கிறார் செய்தியாளர் கருணாகரன்.

மேலும்

இலங்கையில் ஆரம்பத்தில் தமிழர் மத்தியில் சாதிய அடக்குமுறைகளுக்கு எதிரான போராட்டங்கள் ஓரளவு நடந்த போதிலும் 80களில் சிங்கள அரசாங்கத்தின் இனவாத அடக்குமுறைகள் அனைத்தையும் பேரினவாதத்துக்கு எதிரான திசையில் மாத்திரம் திருப்பி விட்டதாக கூறுகிறார் தேவதாசன்.

மேலும்

இலங்கை விடயத்தில் அண்டை நாடுகள் உட்பட சர்வதேச சமூகம் தமது நலன்களை முன்வைத்தே தீர்மானங்களை எடுக்கின்றன. ஆனால், சர்வதேச சமூகத்தை உரிய வகையில் அணுகத்தெரியாமல் தமிழர் தரப்பு எல்லாவற்றையும் கடந்த காலம் போல குழப்பிக்கொள்வதாக விமர்சிக்கிறார் அழக் குணசீலன்.

மேலும்

அதிகார பகிர்வின் மூலம் மாகாணங்களுக்கு கொடுக்கப்பட்ட அதிகாரங்களை மத்திய அரசு மீளப்பறிக்கும் நடவடிக்கைகளை மிகவும் சாதுரியமாக தொடரும் நிலையில், அவற்றை தமிழ் தலைமைகள் கண்டும் காணாததுபோல இருப்பதாக பத்தியின் ஆசிரியர் கவலை தெரிவிக்கின்றார். உரிய புத்திசாலித்தனத்துடன் பதில் நடவடிக்கை எடுக்க தமிழ் தலைமைகள் தவறுவதாக அவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.

மேலும்

கொவிட் தாக்கம் பற்றிய செய்திகளை இந்திய மத்திய அரசாங்கம் மறைப்பதாக பல தரப்பாலும் குற்றச்சாட்டுக்கள் முன்வைக்கப்பட்டாலும், அதனை அந்த நாட்டின் மோடி அரசாங்கம் தொடர்ச்சியாக மறுத்து வருகின்றது. ஆனால், இந்தியாவின் புனித நதிகளில் முக்கியமான கங்கா நதி இந்தத்தடவை மோடியை காட்டிக்கொடுத்துவிட்டதாக கூறுகிறார் இந்தக் கட்டுரையாசிரியர்.

மேலும்

“பிரதேசவாதமா ஜனநாயகப் பற்றாக்குறையா?” என்ற தலைப்பில் சிவலிங்கம் அவர்கள் எழுதிய கட்டுரைக்கான தனது பதில் கருத்தை தொடர்ச்சியாக பதிந்துவரும் எழுவான் வேலன், தனது இரண்டாவது பகுதியாக இதனை பதிகிறார். இரு பிரதேசங்களுக்கும் இருக்கும் வேறுபாடுகளை சுட்டிக்காட்டும் அவர், காலனித்துவ ஆட்சிக்காலம் முதல் யாழ். மேலாதிக்கவாதிகளால் கிழக்கு பாதிக்கப்பட்டதாக வாதாடுகிறார்.

மேலும்

தோழர் பத்மநாபா அவர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டு 31 ஆண்டுகள் கடந்த நிலையில் அவரது ஆளுமையை நினைவுகூருகிறார் பத்தி ஆசிரியர் கோபாலகிருஸ்ணன்.
வீரமும்- விவேகமும்- தன்னல மறுப்பும்- தத்துவார்த்தத் தெளிவும்- தியாகமும்- மானுட நேயமும் நிறைந்த உண்மையான மக்கள் தலைவனாகவே தோழர் பத்மநாபாவை வரலாறு அடையாளப்படுத்தியதாக அவர் குறிப்பிடுகிறார்.

மேலும்