–— எழுவான் வேலன் —
‘பிரதேசவாதமா ஜனநாயகப் பற்றாக்குறையா? (தமிழ் அரசியலை முன்னோக்கி நகரவிடாது தடுக்கும் உள்முரண்பாடுகள்)‘ எனும் வி.சிவலிங்கம் அவர்களுடைய கட்டுரை அரங்கம் மின்னிதழ் 06.06.2021 அன்றைய இதழில் பதிவிடப்பட்டிருந்தது (https://arangamnews.com/?p’5235) அக்கட்டுரைக்கான கருத்தாடல் களம் 04 இதுவாகும்.
டி.எஸ்.சேனநாயக்கா பிரதமரான பின்பு அவருடைய அரசாங்கத்தை தோற்கடித்து இடதுசாரிகளும் சிறுபான்மையினரும் சேர்ந்த அரசாங்கமொன்றை அமைக்கும் பொருட்டு இடதுசாரிக் கட்சிகளும் இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரசும், சுயேட்சைக்குழு உறுப்பினர்கள் சிலரும் ஜி.ஜி.பொன்னம்பலம் அவர்களின் தலைமையில் கூடினர். இக்கூட்டத்தில் பொதுக் கொள்கைத் திட்டத்தின் அடிப்படையில் அரசாங்கத்தை அமைப்பது என்று முடிவு எடுத்திருந்த போதிலும் பொதுக் கொள்கைக்கான வேலைத்திட்டத்தை தயாரிப்பதில் ஜி.ஜி.பொன்னம்பலம் அவர்களின் விட்டுக்கொடுக்காத் தன்மையினால் எழுந்த முரண்பாடுகளை அடுத்து இம்முயற்சி பலனற்றுப் போய்விட்டது.
சிறுபான்மையினரின் நலனுக்காக 50:50 கோரிக்கையில் விடாப்பிடியாக நின்ற ஜி.ஜி.பொன்னம்பலம் இச் சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்தி இடதுசாரிகளுடன் விட்டுக் கொடுப்புக்களைச் செய்து அரசாங்கத்தை அமைப்பதற்கான சந்தர்ப்பத்தினை தவறவிட்டமை ஒர் அரசியல் சம்பவம் மட்டுமல்ல அது யாழ் உயர்வர்க்க முட்டாள் தனத்தின் வரலாற்று நிகழ்வுமாகும்.
துரோகியாக்கப்பட்ட மகாதேவா
திரு.அ.மகாதேவா ஜி.ஜி.யின் 50:50 கொள்கையுடன் முரண்பட்டு, டி.எஸ்.சேனநாயக்காவுடன் சேர்ந்து உள்விவகார அமைச்சராக பதவி வகித்திருந்தார். மேற்படி 1947ம் ஆண்டு நடைபெற்ற பாராளுமன்றத் தேர்தலில் டி.எஸ்சின் சகபாடியாக யாழ்ப்பாணத்தில் போட்டியிட்டபோது, அவரை எதிர்த்துப் போட்டியிட்ட ஜி.ஜி. பின்வருமாறு உரையாற்றியிருந்தார். ‘மகாதேவா தமிழ் இனத்துக்குத் துரோகம் செய்து விட்டார். சோல்பரி அரசியல் திட்டம் தமிழ் மக்களுக்கு தீமையையே விளைவிக்கும். அத்தகைய அரசியல் அமைப்பை ஆதரித்து மகாதேவா வாக்களித்தார். அவரின் முடிவை தமிழ் மக்கள் நிராகரிக்கின்றனர் என்பதை பிரிட்டிஷ் அரசுக்கும் உலகுக்கும் காட்ட வேண்டும். எனவே நீங்கள் திரண்டு வந்து எனக்கு வாக்களித்து மகாதேவாவின் துரோகத்தை அம்பலப்படுத்த வேண்டும்.‘ (மேற்கோள், த.சபாரெத்தினம்) அத்துடன் அவருடைய சகபாடிகள் ‘தமிழன் என்று சொல்லடா தலை நிமிர்ந்து நில்லடா‘ எனும் இன உணர்ச்சியூட்டும் சுலோக அட்டைகளையும் விநியோகித்ததாக திரு.த.சபாரெத்தினம் குறிப்பிடுகின்றார்.
இந்திய வம்சாவழி மக்களுக்கு எதிராக..
டி.எஸ்.சேனநாயக்கா அவர்களுடைய அடுத்த நோக்கமாக இருந்தது இந்தியத் தமிழருடைய பிரஜாவுரிமையினைப் பறித்து தமிழர்களின் விகிதாசாரத்தை குறைப்பதாகும். ஆரம்பத்திலிருந்தே அவர் இந்தியப் பிரஜைகளுக்கு வாக்குரிமை வழங்குவதை எதிர்த்து வந்தவர், இந்தியப் பிரஜைகள் அனைவருக்கும் பிரஜாவுரிமை வழங்கினால் கண்டிய சிங்களவரின் உரிமை பறிக்கப்பட்டு விடும் என்ற கருத்தை முன்வைத்து இயங்கியவர்.1947ம் தேர்தலில் 14 தொகுதிகளில் இந்தியத் தொழிலாளர்களின் வாக்குகளினால் வேட்பாளர்கள் வெற்றிபெற்றனர். இது டி.எஸ்.க்கு கலக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. இவர்களுடைய பிரஜாவுரிமையினைப் பறிப்பதற்கு அவர் கையாண்ட தந்திரம் “கம்யூனிஸத்திலிருந்து இலங்கையைப் பாதுகாக்க வேண்டும்” என்ற கோசமாகும். இதனால் பிரிட்டிஷ் அரசு டி.எஸ்.சின் நடவடிக்கைகளைக் கண்டுகொள்ளவில்லை. தமது நலன் பாதுகாக்கப்படுவதையே பிரிட்டிஷ் அரசு விரும்பியது. அதை டி.எஸ். மிகச் சரியாக முன்னெடுத்தார். டி.எஸ்.சைப் பொறுத்தவரையில் ஒரு கல்லில் இரண்டு மாங்காய் அதாவது பிரிட்டிஷாருக்கு நம்பிக்கைக்குரியவராக இருப்பதோடு தமிழர்களின் விகிதாசாரத்தையும் குறைப்பதாகும்.
இந்திய வம்சாவழித் தமிழர்களுக்கு ஜி.ஜி செய்த துரோகம்
1948 ஆம் ஆண்டு இலங்கைப் பிரஜாவுரிமைச் சட்ட மசோதாவைக் கொண்டு வந்து இந்தியத் தொழிலாளர்களின் பிரஜாவுரிமையினைப் பறிப்பதற்கான முயற்சியினை மேற்கொண்டார். இதனை தமிழ் காங்கிரசின் அனைத்து உறுப்பினர்களும் இடதுசாரிகளும் எதிர்த்தனர். ‘இதனை எதிர்த்துப் பேசிய ஜி.ஜி. டி.எஸ்.சை ஒரு வகுப்புவாத வெறியர் என்றும் அம்மசோதா நிறைவேற்றப்பட்ட தினத்தை இலங்கையின் கறுப்பு நாள் என்றும் வர்ணித்தார். (த.சபாரெத்தினம்) இந்தியாவும் இலங்கைப் பிரஜாவுரிமைச் சட்டத்தை எதிர்த்து கண்டன அறிக்கையினை வெளியிட்டது. இந்திய எதிர்ப்பை சமாளிப்பதற்கு தமிழ் காங்கிரசை தனது பக்கம் வைத்துக் கொள்ளவேண்டும் என்ற முடிவினை டி.எஸ். எடுத்தார். இதற்காக இரு அமைச்சுப் பதவிகளை காங்கிரசுக்கு வழங்குவதாக ஜி.ஜி.யுடன் பேச்சுவார்த்தைகளை மேற்கொண்டார். தனக்கு கைத்தொழில் அபிவிருத்தி, கடற்றொழில் அமைச்சைக் கோரிப் பெற்றார் ஜி.ஜி. வட்டுக்கோட்டை தொகுதி உறுப்பினர். க.கனகரெத்தினம், உதவி மந்திரியாக நியமிக்கப்பட்டார். இந்த அமைச்சுப் பதவிகளினால் திருப்தியுற்ற தமிழ் காங்கிரஸ் டி.எஸ்.க்கு ஆதரவளித்து பிரஜா உரிமைச் சட்ட மசோதாவை நிறைவேற்றுவதற்கு துணைபோனது.
சிறுபான்மையினரின் உரிமைக்காக 50:50 கேட்டு போராடியவரும், இதற்காக டி.எஸ்.சின் வேட்பாளரான அ.மகாதேவாவை “துரோகி” என்று வசைபாடி, அவரை தோற்கடித்து தன்னை வெற்றிபெற வைத்து தமிழர்களின் தீர்ப்பை உலகுக்கு காட்டுங்கள் என கோசமெழுப்பியவரும், டி.எஸ்.சை ஒரு வகுப்புவாத வெறியர் என்று முழங்கியவருமான ஜி.ஜி. பின்னர் டி.எஸ்.கொடுத்த அமைச்சுப் பதவிக்காக, அனைத்தையும் உதறித்தள்ளிவிட்டு பதவியில் சரணாகதி அடைந்தார்.
அரசாங்கத்தில் முக்கியமானவராகவும் உள்நாட்டு அலுவல்கள் அமைச்சராகவும் இருந்த எஸ்.டபிள்யூ.ஆர்.டி.பண்டாரநாயக்க கூட பிரஜா உரிமைச் சட்டம் தொடர்பாக யூ.என்.பி. அரசாங்கத்திடமிருந்து வேறுபட்ட கருத்தினைக் கொண்டிருந்தார் என குமாரி ஜயவர்த்தன சுட்டிக்காட்டுகின்றார். அதாவது ‘இந்தியத் தொழிலாளர் இன்னும் தேவை என்று கருதப்பட்டால் அவர்களுக்குரிய சகல உரிமைகளும், இந்நாட்டின் தொழிலாளர்களுக்கு உரிய எல்லா நலன்களும் அளிக்கப்பட வேண்டும் என்பது பண்டாரநாயக்காவின் கருத்தாகும். இந்தியாவுக்கு திரும்ப விரும்புவோருக்கு நீதியான சிறந்த வசதிகள் அளிக்கப்பட வேண்டும் என்றும் அவர் கூறினார்.‘ இந்த மனிதாபிமானத் தன்மையும் சமத்துவ உணர்வு தமிழ் மக்கள் நம்பிய பெருமளவான தலைவர்களிடத்தில் இருக்கவில்லை.
ஜி.ஜி.பொன்னம்பலம் தோட்டத் தொழிலாளர்களின் பிரஜாவுரிமை விடயத்தில் அரசாங்கத்துக்கு ஆதரவு தெரிவித்து பத்து இலட்சத்துக்கும் அதிகமான தமிழ் மக்களை நாடற்றவர்களாக்கினார். இது முழுக்க முழுக்க யாழ் வேளாள மேலாதிக்க உணர்வின் வெளிப்பாடேயாகும். ஏனெனில் யாழ் வேளாள மேலாதிக்கம் தம்மை விட மற்றவர்களையெல்லாம் கீழானவர்களாகவே நோக்கியது.
மலையக தமிழ் மக்களை இழிவாக கருதிய யாழ் மேலாதிக்கம்
அனகாரிகதர்மபாலா போன்ற சிங்கள இனவாதத் தலைவர்கள் பிரித்தானியர் தென்னிந்தியாவிருந்து கீழ்ச்சாதியினரை கொண்டு வந்து எமது தீவில் குடியேற்றுகின்றனர் என்றும் மலையகத் தமிழ் மக்களை ‘கூலிகள்‘ என்றும் அவமானப்படுத்தும் வண்ணம் உரையாற்றிச் செயற்பட்டபோது எந்த ஒரு தமிழ் தலைவர்களும் இவ்வாறான உரைகளை மறுத்து உரைக்கவில்லை என்பதுடன் அவர்களும் தோட்டத் தொழிலாளர்களை கள்ளத்தோணிகள், கீழ்ச்சாதிகள், தோட்டக்காட்டான் என்ற அடிமை நிலைக் கண்ணோட்டத்திலே நோக்கினர். இதன் காரணமாக மலையகத் தமிழர்களின் உரிமைகளுக்கு யாழ் வேளாள மேலாதிக்கம் பெரிதளவாக குரல் கொடுக்கவும் இல்லை. தோட்டத் தொழிலாளர்களின் பிரதிநிதியாக சட்ட மன்றத்துக்கு தேர்வு செய்யப்பட்ட நடேச ஐயர் (1925 – 1931, 1936 – 1947) மொத்தம் 17 வருடங்கள் இத் தொழிலாளர்களின் உரிமைகள் தொடர்பாக குரலெழுப்பிய சந்தர்ப்பங்களில் மட்டக்களப்பைச் சேர்ந்த ஈ.ஆர்.தம்பிமுத்து, வட மாகாணத்திலிருந்து துரைசாமி, ஆகிய இரு தமிழ் உறுப்பினர்கள் மாத்திரமே அவருக்கு ஆதரவாக இருந்துள்ளனர் என்பதை அறியக் கூடியதாக இருக்கின்றது.
மலையகத் தமிழர் – “அவர்கள்”
மலையகத் தமிழர்கள் வாக்குரிமையற்றவர்களாக்கப்பட்ட போது ‘எஸ்.ஜே.வி.செல்வநாயகம் ‘இன்று அவர்களுக்கு, நாளை நமக்கு‘ என்று கூறியதற்காகத் தீர்க்கதரிசி எனப் போற்றப்பட்டார். அந்தத் தீர்க்கதரிசனத்துள் இருக்கும் ஒரு முக்கியமான சொல் ‘அவர்கள்‘. யாழ்ப்பாண வேளாள மேட்டுக்குடிகளைப் பொறுத்தவரை, மலையக மக்கள் அன்றும் இன்றும் ‘அவர்கள்‘தான்‘ (சிவசேகரம்.சி). இந்த ‘அவர்கள்‘ மலையக மக்களை மட்டுமல்ல தமது வேளாள மேட்டுக்குடிக்கு வெளியேயுள்ள அனைவரையும் ‘அவர்கள்‘ என்றுதான் நோக்கினார்கள். இந்த ‘அவர்கள்‘ இன்றி ‘நமக்கு‘ என்று வரும்போது மிகவும் ஒற்றுமையாகவும் உறுதியாகவும் இருந்தார்கள். ஆனால் தேவையேற்படுகின்ற போது இந்த ‘அவர்களையும்‘ வெளிப்புறத்துக்கு நமதாகக் காட்டுவதில் வல்லவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள் என்பதை வரலாறு முழுவதும் அவதானிக்க முடியும்.
1948 ஆம் ஆண்டு முற்பகுதியில் இலங்கைக்கு சுதந்திரம் வழங்கப்படும் என்கின்ற உறுதி மொழியினை பிரித்தானிய அரசு எ.எஸ்.சேனநாயக்காவுக்கு வழங்கியிருந்தது. இலங்கை சுதந்திரமடையும் போது இலங்கைக்கான தேசியக் கொடி ஏற்றப்பட வேண்டும் என டி.எஸ்.சேனநாயக்கா விரும்பினார். சுதந்திரத்துக்கு முற்பட்ட இலங்கை கண்டி இராச்சியம், கோட்டை இராச்சியம், யாழ்ப்பாண இராச்சியம் என்ற வகையில் ஆட்சிகளும் அவற்றுக்கான கொடிகளும் இருந்தன. பிரித்தானியர் ஆட்சியின் போதே இந்த இராச்சியங்கள் ஒன்றிணைக்கப்பட்டு முழு இலங்கையும் பிரித்தானிய ஆட்சியின் கீழ் 1815ம் ஆண்டு கொண்டுவரப்பட்டது. பிரித்தானியர் இலங்கையை இலங்கையர்களுக்கு கையளிக்கும் போது ஒட்டுமொத்த இலங்கைக்குமான தேசியக் கொடியின் அவசியத்தினை உணர்ந்த டி.எஸ்.சேனநாயக்கா இது தொடர்பாக விவாதத்தினை 1948 ஜனவரியில் பாராளுமன்றத்துக்குக் கொண்டு வந்தார்.
சிங்கக்கொடி விவகாரம்
டி.எஸ்.சேனநாயக்கா, ஏ.ஈ.குணசிங்க, ஜே.ஆர்.ஜெயவர்த்தன போன்ற சிங்களத் தேசியவாதிகள் சிங்கக் கொடியே இலங்கைக்கான தேசியக் கொடியாக இருக்க வேண்டும் என்று வாதாடினர். இவர்களின் உள்நோக்கம் சிங்கள பௌத்த கருத்தியலின் அடையாளமாக சிங்கக் கொடியைக் கொண்டுவருவதும் அதனூடாக நாட்டின் அடையாளமாக சிங்கள பௌத்தத்தை முன்னிறுத்துவதுமாகும்.
மேற்படி சிங்களத் தலைவர்களின் மறைமுக நிகழ்ச்சித் திட்டத்தை முறியடிப்பதற்கான ஜனநாயக அணுகுமுறை தமிழ்த் தேசியவாதிகளான. எஸ்.ஜே.வி.செல்வநாயகம், ஜி.ஜி.பொன்னம்பலம், சி.வன்னியசிங்கம் போன்றவர்களிடம் இருக்கவில்லை. அவர்களுக்கிருந்ததெல்லாம் சிங்கள பௌத்தத்துக்கு எதிராக சைவமும் தமிழையும் நிறுத்துவதுதான். அதாவது சிங்கள பௌத்தத்தின் அடையாளமாக சிங்கம் இருக்குமாக இருந்தால் சைவமும் தமிழும் என்பதின் அடையாளமாக ‘நந்தி‘ இருக்க வேண்டும் என்பதேயாகும். எஸ்.ஜே.வி.செல்வநாயகம் தேசியக் கொடி தொடர்பாக பாராளுமன்றத்தில் உரையாற்றும் போது, ‘இலங்கையின் தேசியக் கொடி, சிங்களவரின் சிங்கக் கொடியையும், தமிழரின் ‘நந்தி‘க் கொடியையும், முஸ்லிம்களின் பிறை. நட்சத்திரக் கொடியையும் கொண்டதாக அமைய வேண்டும்‘ என்றார்.
சுதந்திர அரசொன்றை நாம் நிறுவுகின்றபோது அதனை மதரீதியாக அடையாளப்படுத்துவதும் அதனூடாக ‘சிங்கள பௌத்தம்‘ ‘சைவமும் தமிழும்‘ எனும் இரு கருத்துநிலைகளைப் பேணுவதோடு மேலதிகமாக இஸ்லாமிய கருத்துநிலையொன்றினை உருவாக்கவுமே எஸ்.ஜே.வி. முயன்றிருக்கிறார் என்பதையே அவரது மேற்படி உரை காட்டுகின்றது.
இந்த யாழ்மேலாதிக்க கருத்தியலுக்குள்ளோ அதன் குறியீடான ‘நந்தி‘ அடையாளத்துக்குள்ளோ அல்லது யாழ்ப்பாண இராச்சியத்துக்குள்ளோ கிழக்கு மாகாணமும் மலையகமும் இல்லை என்பதை நாம் மறந்துவிடலாகாது. கிழக்கு மாகாணத் தமிழர்களையும் மலையகத் தமிழர்களையும் கவனத்தில் கொள்ளாது தனியே யாழ்ப்பாணத் தமிழர்களில் ஒரு குறிப்பிட்ட உயர் சாதினரை மாத்திரமே கவனத்தில் கொண்டு எஸ்.ஜே.வி.செல்வநாயகம் ‘நத்தி‘யை முன்மொழிந்தார். இதற்குக் காரணம் தான் கிறிஸ்தவராக இருந்தாலும் யாழ்ப்பாண வேளாளப் பண்பாட்டையும் அதனுடைய கருத்துநிலைகளையும் எக்காலத்திலும் போற்றிப் பேணிக்காக்கத் தவறமாட்டேன் என யாழ் வேளாள மக்களுக்கு அளிக்கப்பட்ட உறுதிமொழி என்றும் நாம் கொள்ளலாம். ஏனெனில் தலைமைப் பதவியைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதே அவருடைய நோக்கமாக இருந்திருக்கிறது. இதன் காரணமாக அவர் சார்ந்திருந்த கிறிஸ்தவ மதத்தினையும் அவர் புறக்கணிக்கத் தயங்கவில்லை என்பதையும் அவர் தனது உரையில் கிறிஸ்தவ மதக் குறியீடுகள் எதையும் குறிப்பிடாததைக் கொண்டு நாம் விளங்கிக் கொள்ளக் கூடியதாக இருக்கின்றது.
இதனை விட மற்றொரு முக்கிய விடயமும் இதில் தங்கியுள்ளது அதாவது பல்லினங்கள் பல் மதங்களைக் கொண்ட ஒரு நாட்டில் சில மதங்களை மாத்திரம் கொடியில் வைத்துக் கொண்டு மதச்சார்பற்ற நாடு, அரசு என்று எவ்வாறு எம்மால் பேசமுடியும் என்பதைக் கூட அவர் சிந்திக்கவில்லை.
டி.எஸ்.சேனநாயக்கா, எஸ்.ஜே.வி. ஆகிய இருவரும் தங்கள் தங்கள் அதிகார வர்க்க கருத்தியலையே முன்னிறுத்திச் செயற்பட்டுள்ளனர். ஆனால் டி.எஸ்.சேனநாயக்காவின் சாணக்கியம் இதனை ஒரு சிங்கள பௌத்த அடையாளமாக முன்னிறுத்தாது அதனை வரலாற்றுக் கூடாக எடுத்துரைத்த முறையில் தங்கியுள்ளது. ‘நான் சிங்கக் கொடி ஏற்றப்பட வேண்டும் என விரும்புவதற்கான பிரதான காரணம் என்னவெனில், நாம் எமது தேசத்தைத் தோற்று, மக்கள் இங்கிலாந்தின் அரசரைத் தமது அரசராக ஏற்றுக்கொண்ட சமயத்தில், இறுதிக் கண்டியரசன் சிம்மாசனத்திலிருந்து அகற்றப்பட்டு, அவனது சிங்கக்கொடி கீழே இறக்கப்பட்டது. இப்போது நாட்டின் ஆட்சி அதிகாரத்தை மீளளிக்கையில் அதனுடன் கூடவே அந்தக் கொடியையும் இங்கிலாந்து மீளளிக்க வேண்டுமென நான் விரும்புகின்றேன். நாம் சுதந்திர தினத்தன்று சிங்கக் கொடியை ஏற்ற எண்ணுவதற்கு இதுவே பிரதான காரணமாகும்.
இந்தக் கொடியை ஏற்றிய பின், அதில் மாற்றம் செய்யப்படவேண்டும் என்பது யாராவது விருப்பமாக இருக்கும் பட்சத்தில் அவ் விருப்பத்திற்குப் பொருத்தமானதொரு கொடியை ஏற்றலாம். சிங்கக் கொடியை ஏற்றிய பின், அதற்குப் பதிலாக வேறாரு கொடியை ஏற்றுவதில் எமக்கு ஆட்சேபனை கிடையாது. ‘(மேற்கோள், முருகர் குணசிங்கம்) என்று மிகவும் ஜனநாயகத் தன்மையுடனும் தேசபத்தியுடனும் எடுத்துக் கூறியிருந்தார்.
சிங்கக்கொடிக்கு மாறாக நந்திக்கொடி கேட்டவர்கள்
ஜி.ஜி. பொன்னம்பலம், எஸ்.ஜே.வி.செல்வநாயகம் போன்றவர்கள் தங்களுடைய நந்தியை விட்டு வெளியே வந்து மேற்படி டி.எஸ்.சேனநாயக்காவினுடைய கருத்துக்குள்ளே தமிழர்களையும் அடையாளப்படுத்தி சிங்கம் சிங்களவர்களுக்கு மாத்திரம் உரியதொன்றல்ல தமிழர்களுக்கும் உரியது என்ற உண்மையை வெளிப்படுத்தியிருக்கலாம்.
இந்த உண்மைக்கு பின்வரும் காரணங்களை முன்வைக்க முடியும்.
1. கண்டியரசன் ‘விக்கிரம ராஜசிங்கன் (கண்ணுச்சாமி) சிங்களவர் அல்ல அவருக்குள் தமிழ் – தெலுங்கு உறவாடுகை இருக்கின்றது.
2. கண்டி இராச்சியத்தின் ஆணையின் கீழ் அதனுடன் மிகவும் நெருக்கமான உறவு கொண்டதாகவும் கிழக்கு மாகாணம் இருந்திருக்கிறது. இலங்கையின் மூன்று இராச்சியங்களுள் கிழக்கு மாகாணம் கண்டி இராச்சியத்தின் ஆணையின் கீழ் இருந்த பகுதியாகும். இந்த அடிப்படையில் கண்டியரசனுடைய சிங்கக் கொடி கிழக்கு மக்களுக்கும் உரிய கொடியுமாகும்.
3. சிங்கம், பல்லவர் காலத்திலிருந்து தமிழ் சிற்ப மரபிலும் ஓவிய மரபிலும் தவிர்க்கமுடியாத ஒரு அடையாளமாக இருப்பதோடு கிழக்கின் வழிபாட்டு மரபில் காளி வழிபாடும் அவளுடைய வாகனமாக சிங்கமும் பிரிக்கமுடியாமல் வருகின்றது.
மேற்படி உண்மைகளை எஸ்.ஜே.வி.செல்வநாயகம் அவர்கள் உணராததற்குக் காரணம் கிழக்கு மாகாணம் தொடர்பாக யாழ் உயர் வர்க்கத்துக்கிருந்த இரண்டாம் பட்ச எண்ணப்பாடேயாகும். இந்த எண்ணப்பாட்டிலிருந்து விலகி எல்லாத் தமிழர்களுக்குமான ஒருவராக அவரால் இருக்கவில்லை.
சரி, இதைத்தான் உணரவில்லை என்றால்கூட டி.எஸ்.சேனநாயக்கா கூறுகின்றபடி கண்டியரசனின் கொடியாக சிங்கக் கொடிதான் இருந்ததா என்பதை ஆராய்ந்து பார்த்து முடிவுக்கு வந்திருக்க வேண்டும்.
‘சிங்கக் கொடி, சிங்களக் கொடி, தேசியக் கொடி‘ எனும் கட்டுரையில் என் சரவணன் பின்வருமாறு எடுத்துரைக்கின்றார்.
‘கண்டி ராஜ்ஜியம் ஏழு பிரிவுகளாக நிர்வகிக்கப்பட்டிருந்தது. அவற்றுக்கென கொடிகளும் இருந்தன. அந்த ஏழில் ஒன்று ‘சத்கோறளை‘ எனப்படும் பிரதேசம் இன்றைய குருநாகல் பகுதியின் பெரும்பகுதியை உள்ளடக்கியது அது. சத்கோறளையின் கொடிதான் சிங்கக் கொடி. ராஜசிங்கனுக்கு எதிரான கிளர்ச்சி சத்கோரளையிலிருந்துதான் ஆரம்பித்தது எனலாம்.
….. இலங்கையில் சிங்கள சாதியமைப்பில் மேனிலையில் இருந்த சாதிகளுக்கென்று தனித் தனியான கொடிகள் இருந்திருக்கின்றன. கராவ (மீன்பிடி கரையார் சாதிக்கு ஒப்பானவர்கள்) சாதியினர் சிங்கத்தை தனது கொடியில் வைத்திருக்கின்றனர்.
…..ஐரோப்பியர்கள் பலரின் குறிப்புகளில் மன்னர் சூரியனையும் சந்திரனையும் கொண்ட கொடியையும் சில நேரங்களில் அன்னம், மயில், மான், கரடி, சிங்கம், புலி, யானை, மேலும் சில பறவைகள் போன்ற பல்வேறு பிராணிகளைக் கொண்ட கொடியையும் பயன்படுத்தியதாகவும் குறிப்பிடுகின்றனர். ரொபர்ட் பேர்சிவல் தனது நூலில் (An Account of the Island of Ceylon, Containing its History, Geography) ‘விக்கிரம ராஜசிங்கனின் பரிவாரங்கள் சூரியனின் உருவத்தைக் கொண்ட கொடியை தாங்கிச் சென்றதாகக் குறிப்பிடுகின்றார்.
இதேவேளை இன்று நாம் பயன்படுத்தும் வாளேந்திய சிங்கத்தின் உருவத்துக்கு நிகராக ஐரோப்பாவில் பல சின்னங்களும் கொடிகளும் லட்சினைகளும் இருந்திருக்கின்றன. இன்றும் இருக்கின்றன. போர்த்துக்கேயர், ஒல்லாந்தர் காலத்தில் அவர்களின் முக்கிய லட்சினைகளாகவும் சின்னங்களாகவும் நாணயங்களிலும் சிங்க உருவம் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளதை அவதானிக்கலாம்.‘ என்பார். மேலும் சரவணன் குறிப்பிடுகையில் பிரித்தானியர் கண்டியில் 3 கொடிகளை கைப்பற்றி அவற்றை செல்சீ வைத்தியசாலையில் வைத்திருந்ததாகவும் அவற்றில் ஒரு கொடியில் மாத்திரம் வாள் ஒன்றை ஏந்திய சிங்கம் இருந்ததாகவும் குறிப்பிடுகின்றார். இக்கொடியினையே சிங்களக் கொடியாக கொண்டுவந்தனர் என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.
இலங்கையில் பெரிய சட்ட மேதைகளாக விளங்கிய தமிழ்த் தலைவர்களுக்கு இந்த வரலாறுகளை அறிந்து கொண்டு பாராளுமன்றத்தில் உரையாற்றத் தெரியாது என்பதல்ல. அவர்களுக்கு இருந்த எண்ணமெல்லாம் ‘நந்தி‘யை தேசியக் கொடியில் உட்புகுத்திவிட வேண்டும் என்ற நோக்கு நிலை மட்டும்தான். வரலாற்றின் அடியாக டி.எஸ்.சேனநாயக்காவினுடைய கருத்து தவறு என்பதை வெளிப்படுத்தி எந்தவித அதிகாரக் கருத்து நிலைகளுக்கும் இடம்கொடுக்காத சமத்துவமான கொடி ஒன்றினை முன்மொழிந்திருப்பார்களேயானால் இலங்கையின் கொடி பல்லின பல் சமூகத்துக்குமான ஒரு கொடியாக இருந்திருக்கும்.
எனவே இன்று தமிழ்த் தேசியவாதிகள் பேசுகின்ற சிங்கள பௌத்தத்தின் அடையாளச் சின்னமான சிங்கக் கொடியை மேற்படி தமிழ்த் தலைவர்களே தங்களுடைய சுயநலன்களால் உருவாக்கிக் கொடுத்தார்கள் என்பதில் தவறேதும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை.
(தொடரும்…………….)
