— வி.சிவலிங்கம் —
‘அறகலய’ எழுச்சியும் அதன் விளைவுகளும்
===============
தமிழ் சமூகத்தின் மத்தியில் படிப்படியாக பல்வேறு காரணங்களின் அடிப்படையில் ஒதுக்கப்பட்ட இம் மக்கள் தமது தேவைகளுக்காக பரந்த முன்னேற்றகரமான சமூக இயக்கத்திற்காக வெகு காலம் காத்திருந்தனர். ‘அறகலய’ எழுச்சியும், அதன் விளைவாக ஏற்பட்ட பல்லின மக்கள் மத்தியிலான ஜனநாயக உணர்வுகளும் தமக்கான பிரதிநிதித்துவத்தைக் கோரும் அதாவது பொருளாதார சமத்துவம், உரிமைகளின் அடிப்படையிலான ஆட்சிப் பொறிமுறை, குறும் தேசியவாதத்திற்கெதிரான தேசிய இன சகவாழ்வைக் கோரும் மாற்றங்களாக அவை மாற்றமடைந்தன. பொருளாதார அடிப்படையில் மிகவும் நலிவடைந்த பிரிவினரிடையே ஏற்பட்டிருந்த இவ் விழிப்புணர்ச்சி என்பது பெரும்பான்மைவாத அரசியலுக்குள் சிக்குண்டிருந்த தமிழ் – சிங்கள அரசியல் சக்திகளுக்கெதிரானதாகவும், இந்த சக்திகள் சுயாதீனத்தையும். சமத்துவத்தையும் கடந்த காலத்தில் கோரியது போலவே ஜனநாயக விழுமியங்களை இணைத்த கோரிக்கைகளாக தற்போது முன்வைக்கின்றனர். குறிப்பாக, 2024ம் ஆண்டு இடம்பெற்ற இரண்டு தேர்தல்களிலும் தமிழ் குறும் தேசியவாதம் மிகவும் உக்கிரமாக செயற்பட்ட போதிலும் மக்களில் ஒரு பிரிவினர் தேசிய சகவாழ்வு அரசியலை நோக்கிச் சென்றுள்ளனர். இங்குள்ள முக்கிய அம்சம் எதுவெனில் தமிழர் தரப்பிலுள்ள அரசியல் சக்திகளால் இம் மாற்றத்தை அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடியாத அளவிற்கு மக்களிடமிருந்து மிகவும் அந்நியமாகியிருந்தனர். தமிழ் குறும் தேசியவாத சக்திகள் மக்களின் அன்றாடப் பிரச்சனைகளிலிருந்து வெகு தூரம் விலகி வெறும் குறும் தேசியவாத கூச்சல்களையே அரசியலாக்கியிருந்தனர்.
இன்று இலங்கை அரசியலில் முன்னேற்றகரமான அரசியல் கோரிக்கைகளை வற்புறுத்திச் செல்லும் ஜே வி பி – தேசிய மக்கள் சக்தி இணைந்த பிரிவினரும், ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினரும் தமிழ் மக்களினதும், இதர தேசிய சிறுபான்மை இனங்களினதும் ஜனநாயக உரிமைகளை உறுதி செய்யும் வகையில் அரசியல் கட்டுமானங்களில் மாற்றத்தைக் கோரி வருவதும் குறிப்பாக 13வது திருத்த அமுலாக்கத்தை ஆதரிப்பதும் அதாவது சிங்கள அரசியல் தரப்பில் ஏற்பட்டு வரும் கணிசமான மாற்றங்கள் என்பது தற்போதைய முற்போக்கான அம்சங்களாகும். குறிப்பாக, 13வது திருத்தத்திற்கு ஆதரவான நிலைப்பாட்டினை ஐ தே கட்சி, சிறீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி, பொதுஜன பெரமுன, ஜே வி பி, தேசிய மக்கள் சக்தி, ஐக்கிய மக்கள் சக்தி போன்ற கட்சிகள் மிகவும் வெளிப்படையாகவே தயங்கித் தயங்கி எடுத்திருந்தன. இம் மாற்றங்கள் என்பது சமஷ்டி அடிப்படையிலான தீர்வுகளை நோக்கிய மாற்றங்களே என சிங்கள ஊடகங்கள் மத்தியில் இன்று விவாதிக்கப்படுகின்றன. பிரதான அரசியல் கட்சிகளிடையே இம் மாற்றங்கள் ஏற்பட்ட போதிலும் தமிழ் அரசியல் என்பது இம் மாற்றங்களை ஆய்வு அடிப்படையில் அணுகாமல் ஒற்றை ஆட்சிக் கட்டுமானத்திற்குள் தேசிய இனப் பிரச்சனைக்கான தீர்வு சாத்தியமில்லை எனவும், சமஷ்டி அடிப்படையிலான தீர்வுகளே தேவை எனவும் விவாதங்களை தற்போது நகர்த்தும்போது சிங்கள அரசியலில் ஏற்பட்டு வரும் மாற்றங்களை இவர்கள் ஏன் கவனத்தில் கொள்ளவில்லை? பிரதான அரசியல் கட்சிகள் மிகவும் வெளிப்படையாகவே மாற்றத்தை நோக்கிச் செல்லும்போது தமிழ் அரசியல் ஒரு வகை இறுக்கமான போக்கை நோக்கி ஏன் செல்கிறது? தமிழ் அரசியலில் பிரிவினைவாத அரசியல் என்பது அதன் உட் பொறிமுறைகளில் ஆதிக்கம் செலுத்துவதால் இக் கட்சிகளால் ஆக்கபூர்வமான பங்களிப்பைச் செலுத்த முடியாது. பதிலாக இப் பிரிவினரின் அரசியல் என்பது இவற்றிற்கு எதிராக செயற்படும் சிங்கள பௌத்த இனவாத சக்திகளுக்கே மறைமுகமாக உதவுவதை மிகவும் தெளிவாகவே அடையாளம் காண முடிகிறது.
தேர்தல் முடிவுகளிலும், அதற்குப் பின்னதான நிகழ்வுகளிலும் தமிழ் சமூகத்திலுள்ள பின்தங்கிய பிரிவினரின் உறுதியான செயற்பாடுகள் அரசியலில் உள்ளார்ந்த மாற்றங்களையும். சமூக- பொருளாதார செயற்பாடுகளில் உள்ளீட்டு முன்னேற்றங்களையும் அவதானிக்க முடிகிறது. இந்த சக்திகளே நாட்டின் அடுத்த கட்ட நகர்வைத் தீர்மானிக்கும் சக்திகளாக உள்ளனர்.
தமிழ் பிரதேசங்களில் செயற்படும் இப் பின்தங்கிய பிரிவினரின் செயற்பாடுகள் தேசிய முற்போக்கு சக்திகளுடனான உறவுகளை மேலும் ஆழமாக்கும்போது அவை தேசிய அளவில் பொருளாதார சமத்துவத்தையும், கல்வி மற்றும் அதிகார பரவலாக்க பிரச்சனைகளில் போதுமான புரிதல்களையும் ஏற்படுத்தும். இம் மாற்றங்கள் கடந்த காலங்களில் தமிழ் அரசியலில் ஆதிக்கம் செலுத்திய சக்திகளின் அரசியல் கோட்பாடுகளுக்கு மாற்றான உரிமைகளின் அடிப்படையிலான ஆட்சித் தத்துவம், ஜனநாயகத்தின் அடிப்படைகளைப் பலப்படுத்தும் வகையிலான உள்ளக சுயநிர்ணய உரிமை, பொருளாதார வலுப்படுத்தல், போரினால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கான நியாயங்களை வழங்குதல், தேசிய ஐக்கியத்தைச் சீர்குலைக்கும் இனவாத சக்திகளுக்கெதிரான போராட்டம் என அவை நீண்டு, குவிந்து செல்லும்.
தற்போதைய ஜனாதிபதியின் முதலாவது ஆரம்ப உரை புதிய மாற்றத்தின் அடிப்படைகளைத் தெளிவாக வரையறுத்துள்ளது. இதுவரை பதவியேற்ற ஜனாதிபதிகள் ஆட்சிக் கட்டுமானத்திலுள்ள பலவீனங்கள் அதன் காரணமாக நாட்டில் ஏற்பட்டுள்ள தோல்விகள் என்பவற்றை அடையாளப்படுத்தவில்லை. ஏனெனில் அப் பலவீனங்களே அவர்களின் அதிகார இருப்பிற்கு வாய்ப்புகளை வழங்கின. ஜனாதிபதி அநுரவின் உரையில் மிக நீண்ட காலமாக நாட்டில் நிலவி வந்த ஆட்சிப் பொறிமுறை நாட்டில் இன்று காணப்படும் பிரதேசவாத, இனக் குழும முரண்பாடுகளாக, மத விரோதங்களாக மாற்றம் பெறுவதற்கான காரணியாகவும் அதன் பெறுபேறாக, சமூகங்களிடையே பிளவுகள், பரஸ்பர அவநம்பிக்கைகள், சந்தேகங்கள் வளர்ந்து அவை முரண்பட்ட முகாம்களாக மாற்றமடைந்துள்ளதாகக் குறிப்பிட்டார்.
அவரது இனவாதம் சம்பந்தமான கருத்துக்கள் மிகவும் கவனத்திற்குரியன. இனவாதம் என்பது அரசியல் கோட்பாட்டின் மூலைக் கல்லாக அமைந்தமையால் அதன் தவிர்க்க முடியாத நிலமைகள் மாற்று இனவாதத்திற்கான எதிர் முகாம்களைத் தோற்றுவித்தது. இனவாதம் என்பது ஒரு பிரிவினரால் உக்கிரப்படுத்தப்படும் போது அது இன்னொரு பிரிவினரின் தேசியவாதத்திற்கு உணவாக மாறுகிறது. இதுவே எமது நாட்டின் அரசியல் சமூக இயக்கத்தின் அனுபவமாக உள்ளது என்கிறார்.
மேற்குறித்த கருத்து நிலை என்பது கற்றறிந்த அறிஞர்களின் நூல்களில் வெளிவந்திருந்தால் அது ஒரு அறிவுரை எனக் கொள்ள முடியும். ஜனநாயகம் குறித்த அவரது கருத்தை அவதானிக்கும் போது நாட்டில் வாழும் சகல மாகாணங்களிலும் வாழும் சமூகங்கள் தம்மில் நம்பிக்கை வைத்து ஆதரவைத் தந்துள்ளதாகவும், அதே வேளை சமூகத்தின் இன்னொரு பிரிவினர் இன்னொரு கருத்தியலில் நம்பிக்கை கொண்டுள்ளனர். இதுவே பன்மைத்துவ ஜனநாயகத்தின் அடிப்படை என்கிறார். ஜனநாயகம் என்பது ஒரு தனிக் கட்சியின் அல்லது ஒரு கருத்தியலின் அடிப்படையில் மக்களை ஐக்கியப்படுத்துவது அல்ல எனவும், ஜனநாயகத்தின் சாராம்சம் என்பது பல்வேறு அரசியல் கோட்பாடுகளும், குழுக்களும் சகவாழ்வு அடிப்படையில் செயற்படுவதேயாகும். வெவ்வேறு அரசியல், சமூக, பொருளாதாரக் கோட்பாடுகளைக் கொண்டிருக்கும் அரசியல் குழுக்கள் செயற்படும் போதே ஜனநாயகம் செழிப்பதற்கான விளை நிலமாக அது அமையும்.
ஒரு ஜனநாயக நாடு என்ற வகையில் தனிக் கட்சி ஆட்சிக்குப் பதிலாக பன்மைத்துவ கட்சிகள் செயற்படுவதே நாம் நம்பும் ஜனநாயக கட்டுமானத்தின் அடிப்படை விழுமியங்கள் என வரையறுத்தார்.
நாட்டின் ஜனாதிபதி ஒருவர் தனது தேசத்தின் அரசுப் பொறிமுறையில் உள்ள சிக்கலான நிலமைகளை அடையாளம் காட்டியதும், பாராளுமன்றத்தில் மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மையைக் கொண்டுள்ள அரசு குறிப்பாக. நாட்டின் பெரும்பான்மை மக்களின் ஆதரவின் அடிப்படையில் நிறைவேற்று அதிகாரத்தைக் கொண்டுள்ள ஜனாதிபதி இவற்றின் மோசமான பக்கங்களை அடையாளம் காட்டுவதாக இருந்தால் அவரே அதற்கான மாற்றங்களைக் கொடுக்கும் நிலையிலும் இருப்பதால்தான் இன்றைய மாற்றங்கள் என்பது வரலாற்றுத் திருப்புமுனை என்ற முடிவை நோக்கிச்சிந்திக்க வைக்கிறது.
இந்த அடித்தளங்களுடன் செல்லும் புதிய தமிழ் அரசியல் சக்திகள் ஜே வி பி – தே ம சக்தி மற்றும் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினருடன் தேசிய சிறுபான்மை இனங்களின் அடிப்படை ஜனநாயக உரிமைகளுக்கான பரந்த புரிதலை கூட்டு அடிப்படையில் குறிப்பாக 13வது திருத்த அமுலாக்கத்தினை அல்லது புதிய அரசியல் யாப்பிற்கான அடிப்படை அம்சங்கள் குறித்த விவாதங்களை மேற்கொள்வதற்கான புறச் சூழலை ஏற்படுத்தும்.
இவ்வாறான இணைந்த நிலமைகள் புதிய அரசியல் உரையாடல் தளங்களை குறிப்பாக பொருளாதார அடிப்படையில் நலிவடைந்த பிரிவினரின் குரல்கள் உரக்க ஒலிக்க உதவும். இம் மாற்றங்களே முற்போக்குத் தேசியவாதம், சமூக ஜனநாயகம் மற்றும் சமூக கீழ் மட்டங்களில் அரசியல் உற்சாகத்தை ஏற்படுத்த உதவும். கீழ் மட்ட மக்களிடமிருந்து வரும் மாற்றத்திற்கான குரல்களை ஒடுக்க பல சவால்கள் ஏற்படும். குறிப்பாக கடந்த காலங்களில் அரசியல் அதிகாரத்தை அனுபவித்த சக்திகள் தீவிரவாதத்தை முன்னெடுத்து இன முறுகலை அதிகரித்து இம் முற்போக்கு முயற்சிகளை முறியடிக்க முயற்சிப்பார்கள். கடந்த 75 ஆண்டு காலமாக சமூகங்கள் மத்தியிலும், இனங்கள் மத்தியிலும் சமச்சீரற்ற நிர்வாக மற்றும் பல புற நிலமைகளைப் பயன்படுத்தி பயன் பெற்றவர்கள் தமது பொருளாதார ஆதிக்கத்தின் மூலம் நெருக்கடிகளைத் தோற்றுவிக்க முயற்சிப்பார்கள். இவ்வாறான நெருக்கடிகள் பல நாடுகளில் குறிப்பாக சிலி நாட்டில் முதலாளிகள், போக்குவரத்து வாகன உரிமையாளர்கள், ராணுவத்தினர் என சில பிரிவினர் ஒன்றிணைந்து பொருட்கள், சேவைகளின் விநியோகத்தை தடுத்து மக்கள் மத்தியில் அரச விரோத நிலமைகளை ஏற்படுத்தி ஆட்சியைக் கவிழ்த்தார்கள். இதற்கான ஆரம்ப அறிகுறிகள் இங்கும் காணப்படுகின்றன. குறிப்பாக அரச அதிகாரிகள் உத்தரவுகளைப் புறக்கணிப்பது அல்லது காலம் கடத்துவது அல்லது வெவ்வேறு சாக்குப் போக்குகளை முன் வைப்பது போன்றன இன்றைய ஆரம்ப அடையாளங்களாக உள்ளன.
அரச திணைக்களங்களின் இவ்வாறான ஜனநாயக விரோத செயல்களை மக்களால்தான் அடையாளம் காண முடியும். ஊழல், சட்ட விரோத செயற்பாடுகளுக்கு எதிராக கீழ் மட்ட மக்கள் விழிப்போடு செயற்பட்டு பகிரங்கமாக விமர்ச்சிக்க வேண்டும். இங்கு அரச அதிகாரிகளின் வினைத் திறனற்ற செயற்பாடு மட்டுமல்ல, அரசின் முறைகேடுகளும் அம்பலமாகின்றன.
ஏற்கெனவே குறிப்பிட்டது போல அரசியல் மற்றும் பொருளாதார நடவடிக்கைகள் என்பது மூலவளங்களைப் பகிர்ந்து கொள்வதற்கான கொள்கைகளை வகுக்கும்போது அத் தருணங்களில் சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களின் உள்ளடக்கத்தினை எப்போதும் உறுதி செய்தல் அவசியமானது. உதாரணமாக, 13வது திருத்தத்தினை நடைமுறைப்படுத்துவதாயின் அதிகார பரவலாக்கம் என்பது வினைத்திறன் மிக்கதாக அமைவதை உறுதி செய்வதும், அதில் அப் பிரதேசத்தின் சகல சமூகங்களினதும் பிரதிநிதித்துவத்தை உறுதி செய்ய வேண்டும். பதிலாக புதிய அரசியல் யாப்பு வரைவதாயின் சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களின் அடிப்படை ஜனநாயக உரிமைகளுக்கான கூட்டு ஏற்பாடுகளை இப்போதிருந்தே சகல முற்போக்கு சக்திகளும் இணைந்து மேற்கொள்ள வேண்டும். குறிப்பாக, சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்கள் தமக்கான கூட்டு ஏற்பாடுகளைத் தோற்றுவித்து புதிய அரசியல் யாப்பிற்கான விதந்துரைகளைத் தயாரிக்க வேண்டும்.
கடந்த காலங்களில் அரசியல் யாப்பு விவகாரங்களின்போது மிகவும் திட்டமிடப்பட்ட விதத்தில் மக்களின் பங்களிப்புத் தவிர்க்கப்பட்டு ஆதிக்க சக்திகளின் நலன்களே முதன்மை பெற்றது. அவ்வாறான நிலமைகளைத் தவிர்க்க வேண்டுமாயின் மிகவும் சக்தி வாய்ந்த சிவில் சமூகம் கட்டப்பட வேண்டும். இச் சமூகம் அரசியல் கோரிக்கைகள் மட்டுமல்ல, பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வினை அகற்றும் ஜனநாயக கட்டுமானங்களை வலியுறுத்த வேண்டும். குறிப்பாக, கல்வி, சுகாதாரம் மற்றும் உட் கட்டுமானங்களின் உருவாக்கத்தின்போது பின்தங்கிய பிரிவினரின் தேவைகளுக்கு முன்னுரிமை வழங்க வேண்டும்.
ஆனால் தற்போது தமிழ் அரசியலில் எழுந்துள்ள அரசியல் கூட்டணிகளும், அரசியல் கருத்துகளும் மிகவும் கற்பனை மிக்கதாக அமைகின்றன. உதாரணமாக, அரசாங்கம் புதிய அரசியல் யாப்பு ஒன்றினைக் கொண்டு வருவதாகவும், அதுவரை 13வது திருத்தம் நடைமுறைப்படுத்தப்படும் என அறிவித்தது. அவ்வாறான நிலையில் தற்போதைய விவாதம் மாகாண சபையை எவ்வாறு வினைத் திறன் மிக்கதாக மாற்றுவது? என்ற விவாதம் அவசியமானது. ஆனால் அவ்வாறான விவாதம் இதுவரை இல்லை. பதிலாக போட்டியிடுவதில் மும்முரம் காட்டப்படுகிறது. ஒரு சாரார் மாகாண சபைக்கு அதிகாரங்கள் இல்லை என்பதால் 13வது திருத்தம் தேவையில்லை என்கின்றனர். அடுத்து புதிய அரசியல் யாப்பின் உள்ளடக்கம் வெளிவராத நிலையில் ஒற்றை ஆட்;சியின் கீழ் எந்தத் தீர்வும் சாத்தியமில்லை. இந்த அரசு ஒற்றை ஆட்சிக்குள் தீர்வைத் தருவதால் அவ்வாறான புதிய அரசியல் யாப்பு வரைபு விவகாரங்களில் தாம் பங்கு கொள்வதில்லை என இப்போதிருந்தே தமிழ் அரசியலைப் பிளவுபடுத்த அணி சேர்கின்றனர்.
ஓற்றை ஆட்சிக்குள் அரசியல் தீர்வு சாத்தியமில்லை எனவும், சமஷ்டியே பொருத்தமான தீர்வு எனவும் கூறும் இவர்கள் அவ்வாறான தீர்வை எவ்வாறு சென்றடைவது? வெறுமனே தமிழர்களில் ஒரு பிரிவினரால் இம் மாற்றங்களை ஏற்படுத்த முடியுமா? நாட்டின் பெரும்பான்மை மக்களின் சம்மதமில்லாமல் அரசியல் மாற்றங்களைக் கொண்டு வர முடியுமா? பெரும்பான்மை மக்கள் மத்தியில் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தும் எவ்வித முயற்சிகளையும் எடுக்காமல் தமிழ் தரப்பிலிருந்து வெறுமனே இவ்வாறு பேசுவது என்பது பிரச்சனைகளுக்கான தீர்வுகளை எட்டும் அணுகுமுறையா? அல்லது தமிழ் அரசியலை முன்னேறவிடாமல் தடுக்கும் சூழ்ச்சியா? தேர்தல் வரும்போது மட்டும் ஒற்றுமை பற்றிப் பேசுவது? ஏனைய காலங்களில் போட்டி அரசியல் நடத்துவது போன்ற செயல்களை எவ்வாறு புரிந்து கொள்வது?
இக் கட்டுரையின் ஆரம்பத்தில் குறிப்பிடப்பட்ட 13வது திருத்த அமுலாக்கம், புதிய அரசியல் யாப்பு வரைபு தொடர்பாக தமிழ் அரசியல் பரப்பில் எழுந்துள்ள நிலமைகளை நாம் ஆராய்வது அவசியமானது. ஏனெனில் இன்றைய அரசு 13வது திருத்த அமுலாக்கம் தொடர்பாக கொண்டிருக்கும் கொள்கை நிலைப்பாடுகள், புதிய அரசியல் யாப்பில் ஏற்படக்கூடிய மாற்றங்கள் குறித்து பலவிதமான எதிர்மறை விவாதங்கள் எழுந்துள்ளன. இவற்றில் பல இந்த ஆட்சியாளரின் குறிப்பாக, ஜே வி பி இனரின் கடந்தகால நிலைப்பாடுகளை முன்னிறுத்தியே விவாதங்கள் கட்டமைக்கப்படுகின்றன. இக் கட்டுரையின் பல்வேறு இடங்களில் ஜே வி பி – தே ம சக்தி ஆகியவற்றின் அரசியல் பண்பாட்டு மாற்றம் குறித்து விபரிக்கப்பட்டுள்ள நிலையில் நாம் அடுத்த கட்ட நகர்வுகள் குறித்தே நமது கவனத்தைச் செலுத்த வேண்டும்.
13வது திருத்த அமுலாக்கம் குறித்து சிங்கள அரசியல் தரப்பில் மட்டுமல்ல தமிழர் தரப்பிலும் எதிரான கருத்து நிலை உண்டு என்பது மட்டுமல்ல அவ்வாறான சக்திகளுக்கு மக்கள் வாக்களித்துள்ளார்கள். குறிப்பாக 2024ம் ஆண்டு ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் பொது வேட்பாளர் என்ற பெயரில் நிறுத்தப்பட்ட வேட்பாளர் 13வது திருத்தத்திற்கு எதிராகவே கருத்துகளை முன்வைத்தார். அவருக்கு கணிசமான தொகையினர் வாக்களித்தனர். அதே போலவே தமிழ்க் காங்கிரஸ் கட்சியின் சின்னத்தில் தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னணி என்ற பெயரில் போட்டியிட்டவர்களும் 13வது திருத்தத்தில் எதுவுமில்லை எனக் கூறிய நிலையில் பாராளுமன்றத்திற்குத் தெரிவு செய்யப்பட்டுள்ளனர். அதே போலவே தமிழரசுக் கட்சியின் ஆதரவுடன் வடக்கு மாகாண சபையின் முதல்வராக பதவி வகித்த விக்னேஸ்வரனும் 13வது திருத்தத்தில் எதுவுமில்லை என்பதை உறுதி செய்யும் பணியையே அதனால் கிடைத்த சகல சௌகரியங்களையும் அனுபவித்தபடி செயற்பட்டார். இதே போன்றே மாகாண சபையின் செயற்பாடுகளில் நம்பிக்கை அற்ற கருத்துகளை விதைத்தபடியே அதற்கான தேர்தல்களில் போட்டியிடுவதும் சுகபோகங்களை அனுபவிக்கும் உள் நோக்கங்களை உடையது என்ற முடிவையே முன்னைய அனுபவங்கள் உணர்த்துகின்றன.
தற்போதைய அரசின் செயற்பாடுகள் ஒரு நிச்சயமற்ற அரசியல் சூழலை நோக்கி நகர்வதாகவே தற்போது உணர முடிகிறது. உதாரணமாக, அடுத்த மூன்று வருட காலத்தில் புதிய அரசியல் யாப்பை நடைமுறைக்கு கொண்டு வருவதாகக் கூறும் அரசு இந்த இடைக்காலம் வரை மாகாண சபைகளைச் செயற்படுத்தும் விதத்தில் தேர்தல்களை நடத்தப் போவதாகவும் கூறுகிறது. இதே வேளை புதிய அரசியல் யாப்பில் 13வது திருத்தம் நீக்கப்படலாம் என்ற செய்தியையும் கசிய விடுகிறது.
இச் செய்திகள் குறித்து நாம் ஆழமாக அவதானித்தால் அடுத்த 3 வருட காலத்தில் மாகாண சபை நிர்வாகம் ஒழிக்கப்படுமாயின் அதன் செயற்பாடுகளை இன்னொரு நிர்வாகம் பொறுப்பேற்கும் வகையில் மாற்றங்கள் ஏற்படலாம் என்பதனையும், புதிய அரசியல் யாப்பின் மூலம் அமையும் நிர்வாக கட்டுமானத்திற்கு அமைவாகவே அடுத்த 3 வருடகால மாகாண சபைகளின் நிர்வாகம் மாற்றமடைந்து செல்லலாம் என்பதாகவும் கருத முடிகிறது. அது மட்டுமல்ல, தேசிய இனப் பிரச்சனைக்கான தீர்வு என்பது உள்நாட்டில் தயாரிக்கப்பட்ட ஒன்றாக அமைதலின் அவசியம் குறித்தும், இலங்கை – இந்திய ஒப்பந்தம் என்பது திணிக்கப்பட்ட ஒன்று என்ற கருத்து சிங்கள அரசியலில் பலமாக உள்ளது என்பதாலும், தமிழ் அரசியலில் 2009ம் ஆண்டின் பின்னர் 13வது திருத்தம் குறித்து காத்திரமான மாற்றங்கள் ஏற்பட்டுள்ள நிலையிலும் நாம் புதிய அடிப்படைகளில் பிரச்சனைகளை அணுகுவது தவிர்க்க முடியாததாக உள்ளது. எனவே அடுத்த 3 வருட காலங்கள் என்பது தற்போதைய மாகாண சபைகளின் நிர்வாக மாற்றங்கள் குறித்தும், புதிய அரசியல் யாப்பில் அவற்றின் வகிபாகம் குறித்த விவாதங்களாகவும் குறிப்பாக, இலங்கை – இந்திய ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படைகள் புதிய அரசியல் யாப்பில் தொடர்ச்சியாக பேணப்படுமா? அல்லது மாற்றங்கள் உண்டா? என்ற மிக ஆழமான விவாதங்களும் ஏற்பட வாய்ப்பு உண்டு.
2025ம் ஆண்டு என்பது தேசிய அரசியலில் குறிப்பாக தமிழ் அரசியலில் மிக சிக்கலான, தீர்க்கமான காலப் பகுதி என நாம் கருத முடியும்.
இங்குதான் மூத்த பத்திரிகையாளர் தனபாலசிங்கம் அவர்கள் எழுப்பிய தமிழ் அரசியல் தலைமை அதற்கான தயார் நிலையில் உள்ளதா? அல்லது உள் முரண்பாடுகளால் உழுத்துப் போய் இயற்கை மரணத்தை எட்டுமா? என்ற கேள்விக்கான பதில் என்ன? என்ற நிலை ஏற்படுகிறது.
இன்றைய அரசியல் மாற்றங்களின் பின்னணியில் அவதானிக்கையில் 13வது திருத்தத்தின் பின்னால் உள்ள அதிகார பரவலாக்கம், அதிகார பகிர்வு என்ற ஜனநாயக அடிப்படைகள் தொடர்ச்சியாக பின்பற்றப்படும் விதத்திலும். அவை தேசிய ஜனநாயகக் கட்டுமானங்களை பலப்படுத்தவும், தேசிய இனங்களின் ஜனநாயக கோரிக்கைகளை வலுப்படுத்தும் விதத்திலும் குறிப்பாக, இலங்கை – இந்திய ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படைக் கூறுகளுக்கு அமைவாகவே புதிய அரசியல் யாப்பின் உள்ளடக்கம் அமையும் என எதிர்பார்க்கலாம். இவை இனவாதத்திற்கு எதிரான அரசியல் பின்புலத்தின் தாக்கங்களின் பின்னணியில் அவதானிக்கப்பட வேண்டும். குறிப்பாக, பிரிவினைவாத அரசியல் முன்னெடுப்புகள் தமிழ் அரசியலிலிருந்து முற்றாக ஒழிக்கப்பட்டு, பிரிக்கப்படாத, பிரிக்க முடியாத ஐக்கிய இலங்கைக்குள் அதிகார பகிர்வு, அதிகார பரவலாக்கம் என்னும் சமஷ்டி அடிப்படையிலான அணுகுமுறையை நோக்கி தமிழ் அரசியல் செல்ல வேண்டும். ஆனால் தமிழ் அரசியலிலுள்ள சில பிற்போக்கு சக்திகள் 2024ம் ஆண்டு தமிழ் மக்களிலுள்ள பலமான பிரிவினர் தேசிய சகவாழ்வு அடிப்படையிலான தீர்வை நோக்கிச் செல்வதாக எடுத்துள்ள ஜனநாயகத் தேர்வை மறுதலிக்கும் வகையில் தடைகளை ஏற்படுத்த தயாராகி வருவதை மக்கள் அவதானிக்க வேண்டும்.
புதிய அரசியல் யாப்பில் இலங்கை – இந்திய ஒப்பந்தத்தின் பிரகாரம் உருவாகிய 13வது திருத்தம் கைவிடப்படுமாயின் அந்த சர்வதேச ஒப்பந்தத்தின் எதிர்காலம் எவ்வாறு அமையலாம்? என்ற முக்கியமான கேள்வி எழுகிறது. இவ்வாறான ஒரு நிலை பிரேமதாஸ ஆட்சிக் காலத்தில் ஏற்பட்டது. நாம் பல்வேறு ஊகங்களுக்குச் செல்லாமல் இதே போன்ற நெருக்கடியான காலகட்டத்தின் வரலாற்றினை ஆராயலாம்.
உதாரணமாக, பிரேமதாஸ அரசு விடுதலைப்புலிகளுடன் நெருக்கமான உறவை ஏற்படுத்தியது. இலங்கை – இந்திய ஒப்பந்தத்தினை நட்புறவு ஒப்பந்தமாக மாற்ற முனைந்தது. மாகாணசபை நிர்வாகத்தினைப் புலிகளிடம் ஒப்படைக்கத் தயாராக இருந்தது. அன்றைய வரதராஜப் பெருமாள் அரசைக் கலைக்கவும், வடக்கு. கிழக்கு இணப்பைக் குலைக்கவும் திட்டமிட்டு இயங்கியது. அன்றைய அரசியல் சூழலும், அரசியல் தலைமைகளும் வேறாக இருக்கலாம். ஆனால் அன்றும், இன்றும் பின்பற்றும் கொள்கைகள் ஒன்றாக உள்ளனவா? போன்ற பல வினாக்களுக்கான பதிலை வரலாறு விட்டுச் சென்ற பாடங்களை மீட்டுவது அவசியமாகியுள்ளது.
(தொடரும்…)
