— வி.சிவலிங்கம் —
நடந்து முடிந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலும், அதன் முடிவுகளும் புதிய அரசியல் சகாப்தத்தைத் தோற்றுவித்துள்ளன. சுதந்திரத்திற்குப் பின்னதான அரசியல் வரலாற்றில் முதன் முறையாக அதிகார வர்க்கத்திற்கு அப்பால் அரசியல் அதிகாரம் கை மாற்றப்பட்டிருக்கிறது. அதுவும் சாமான்ய குடும்பத்தில் பிறந்து, அதிகாரம் என்பதை சுவைத்து அனுபவிக்காத குடும்பத்தைச் சார்ந்த ஒருவர் அதுவும் மிகவும் கொடுமையான ஒடுக்குமுறைகளுக்கு முகம் கொடுத்த அமைப்பினைச் சார்ந்த ஒருவர் மிக நீண்ட போராட்டத்தின் பின்னணியில் இன்று மக்களால் அதிகாரத்தில் அமர்த்தப்பட்டுள்ளார். இதற்காக அவர்கள் பல சகாப்தங்கள் சளைக்காமல் பல இழப்புகளுக்கு மத்தியில் மக்கள் மத்தியில் செயற்பட்டதன் விளைவே இவ் அதிகார மாற்றம் ஆகும்.
கோட்பாட்டு அடிப்படையிலான மாற்றங்கள்:
———————————-
இத் தேர்தல் முடிவுகளைக் கோட்பாட்டு அடிப்படையில் விபரிப்பதானால் மக்கள் இனவாதம், அதிகாரக் குவிப்புக் கலந்த நவதாராளவாத ஆட்சிக் கட்டுமானத்தை மாற்ற உதவியதோடு, அதன் அடிப்படையில் உருவான பொருளாதாரக் கட்டுமானத்தையும் மாற்றும்படி கோரியுள்ளனர். அவ்வாறாயின் புதிதாக பெரும்பான்மை மக்களால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட தேசிய மக்கள் சக்தி, ஐக்கிய மக்கள் சக்தி என்பன முன்னைய பிரதான கட்சிகளை விட முற்றிலும் வேறான அரசியல் மற்றும் பொருளாதாரக் கோட்பாடுகளைக் கொண்டிருப்பதாகவே அடையாளப்படுத்த முடியும்.
அந்த அடிப்படையில் தேசிய மக்கள் சக்தி, ஐக்கிய மக்கள் சக்தி என்பன நவதாராளவாத அரசியல் மற்றும் நவ தாராளவாத பொருளாதாரக் கட்டுமானங்களுக்கு மாற்றாக புதிய சமூக ஜனநாயக அரசியல் கட்டுமானத்தையும், சமூக சந்தைப் பொருளாதாரக் கோட்பாட்டை நோக்கியே தமது கவனத்தைக் குவித்துள்ளதாக கருதலாம்.
குறிப்பாக இந்த இரு சாராரும் இடதுசாரி மைய விசையைக் ( Centre-left forces) கொண்ட சக்திகளாகவே கொள்ள வேண்டும். இதற்கான நியாயங்களைத் தொடர்ந்து படிக்கும் வேளையில் அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடியும். அத்துடன் தமிழ் அரசியலின் எதிர்காலத்தை மையமாகக் கொண்டு பார்க்கையில் பிரிக்கப்படாத, பிரிக்க முடியாத ஐக்கிய இலங்கைக்குள் தேசிய இனப் பிரச்சனைக்கான தீர்வுகளை நோக்கியே மக்களின் எண்ணம் திரும்பியுள்ளது எனலாம். இக் கட்டுரை அகில இலங்கை அளவில் ஏற்பட்டு வரும் மாற்றங்களைக் கவனத்தில் கொண்டும், தேசிய ஐக்கியத்தை நோக்கிய பாதையில் நாடு மாற்றத்தை நோக்கி நகர்வதாக கருதுகிறது.
ஜனாதிபதித் தேர்தல் முடிவடைந்த நிலையில் பொதுத் தேர்தலுக்கான திகதியும் வெளியாகியுள்ளது. எனவே ஜனாதிபதித் தேர்தலை அடிப்படையாக வைத்து பொதுத் தேர்தலுக்கான அணுகுமுறை எவ்வாறு அமைதல் அவசியம்? என்பது குறித்தே இக் கட்டுரை அதிக கவனம் செலுத்துகிறது.
தேர்தலும், கொள்கை மாற்றங்களும்
ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தேசிய மக்கள் சக்தி- ஜே வி பி இணைந்த அணி வெற்றி பெற்ற போதிலும் ஐக்கிய மக்கள் சக்தி சகல சமூகங்களினதும் நம்பிக்கையைப் பெற்ற கட்சியாக காணப்படுகிறது. அந்த அடிப்படையில் இந்த இரு கட்சிகள் பற்றிய குறிப்பாக அரசியல் தாக்கங்களையும், எதிர் காலம் பற்றிய விபரங்களையும் ஆராய்வது முக்கியமானது.
ஜே வி பி- தேசிய மக்கள் சக்தி ஆகியன இணைந்து எவ்வாறு அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற முடிந்தது? என்பதை நாம் அறிதல் அவசியம். இக் கட்சிகளின் இணைவும், தேர்தல் முடிவுகளும் ஓர் பாரிய மாற்றம் ஒன்றிற்கான ஆரம்பமாகவே உள்ளது. மாக்ஸிச சித்தாந்தத்தினை தனது அரசியல் கோட்பாடாகக் கொண்டிருந்த கட்சி குறிப்பாக மிகவும் அடிப்படை மாற்றங்களைக் கோரி பல இழப்புகளைச் சந்தித்த ஒரு கட்சி இன்று தன்னால் நாட்டின் பிரதான அரசியல் நீரோட்டத்தின் தீர்மானகரமான அரசியல் சக்தியாக தேசிய அளவில் நடைபெற்ற தேர்தலில் தனித்து வெல்ல முடியும் என்பதை நிருபித்துள்ளது.
இந்தக் கட்சியின் வெற்றி என்பது நாட்டு மக்கள் கடந்த கால அரசியல் கட்சிகளின் நடவடிக்கைகளில் எவ்வளவு வெறுப்படைந்துள்ளார்கள் என்பதை எடுத்துக் காட்டியது. குறிப்பாக சிறீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி, பொதுஜன பெரமுன மற்றும் ஐக்கிய தேசியக் கட்சி என்பன நாட்டின் அரசியலில் பல தசாப்தங்களாக பாரிய தாக்கத்தைச் செலுத்தி வந்தன. ஆனால் இன்று அக் கட்சிகளே நாட்டில் ஊழலையும், பொருளாதார நெருக்கடியையும். வறுமையையும் மக்களுக்கு விட்டுச் சென்றுள்ளனர்.
தேசிய மக்கள் சக்தியின் வெற்றி என்பது பரந்த தொழிலாள வர்க்கத்தின் செயற்பாட்டின் வெளிப்பாடே இந்த வெற்றியாகும். அவர்களே பொருளாதார மாற்றம் ஒன்றைத் தரும்படி தேசிய மக்கள் சக்தி மேல் அழுத்தங்களைப் பிரயோகித்தார்கள். நியாயமான விதத்தில் தேசிய செல்வத்தைப் பங்கீடு செய்யுமாறும், ஊழலை ஒழிக்கும்படியும், சமூக நீதியை வழங்குமாறும் தொழிலாளர்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்குமாறும் கோரினார்கள். இத் தேர்தல் முடிவுகள் அவர்களின் குரலாகவே முடிவடைந்துள்ளது. தேசிய மக்கள் சக்தியினர் தமது கூட்டங்களில் பொருளாதார ஏற்றத் தாழ்வை, ஊழலை ஒழிப்பதாக மக்களுடன் ஒரு ஒப்பந்தம் ஒன்றை இத் தேர்தல் மூலம் ஏற்படுத்தியுள்ளனர்.
ஜே வி பி- தேசிய மக்கள் சக்தி இணைப்பு அமைப்பினர் எதிர்க் கட்சியில் இருந்த வேளையில் அதுவும் மூன்று உறுப்பினர்களே பாராளுமன்றத்தில் இருந்த போதிலும் தமது அரசு பதவிக்கு வந்தால் என்ன செய்வோம்? என்பது குறித்து மிகவும் விரிவாகவே விவாதங்களின்போது முன் வைத்தார்கள். குறிப்பாக, வினைத்திறன் மிக்க பொருளாதார முகாமைத்துவம், அரச கட்டுமானங்களில் சீர் திருத்தம், வெளி நாட்டு முதலீடுகளை ஆகர்ச்சிக்கும் வகையில் உள்கட்டுமான மாற்றங்கள் போன்றவற்றை மேற்கொள்வதாக மக்களுக்கு உறுதியளித்தார்கள். இதுவே இக் கட்சி மீது மக்கள் நம்பிக்கை கொள்வதற்கு காரணமாக அமைந்தது. அத்துடன் நாட்டினை ஓர் கலப்புப் பொருளாதாரத்தின் அடிப்படையில் எடுத்துச் சென்று நாட்டில் ஓர் சோசலிச சமூகத்தைத் தோற்றுவிக்க முடியும் என்பதாக நம்பிக்கை ஊட்டினார்கள்.
இங்கு ஐக்கிய மக்கள் சக்தியின் பணி குறித்து குறிப்பாக சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களின் நம்பிக்கையை அக் கட்சி வென்றுள்ளது. அக் கட்சி தேசிய பொருளாதாரத்தின் வளர்ச்சி குறிப்பாக சிறிய மற்றும் நடுத்தர உற்பத்தித் துறைகளின் வளர்ச்சிக்கான திட்டங்களை அறிவித்தார்கள்.
ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் இத் தேர்தலில் எவ்வாறு தேசிய சிறுபான்மை இனங்களின் வாக்குகளை அதிகளவில் பெற முடிந்தது? என்பதனை ஆராய்ந்தால் அக் கட்சியினர் முதலில் தேசிய நல்லிணக்கம் தொடர்பாகவும், சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களின் குறிப்பாக தமிழ், முஸ்லீம் மற்றும் மலையக மக்களின் அடிப்படை உரிமைகள் தொடர்பாக எடுத்த முடிவுகள் ஒரு வகையில் லிபரல் ஜனநாயக அடிப்படைகளைக் கொண்டுள்ளதாகவும், மத்தியை நோக்கிய பாதையாகவும் சிறுபான்மை இனத்தவர் அடையாளம் கண்டார்கள். குறிப்பாக வரலாற்று அடிப்படையில் தொடர்ச்சியாக ஒதுக்கப்பட்ட மக்கள் அதுவும் இனக் குழுமம் மற்றும் மத அடிப்படையில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் தமக்கான நம்பிக்கையான அணுகுமுறையாக சகல சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களும் உணர்ந்தன.
தேர்தல் முடிவுகளை ஆராயும்போது ஐக்கிய மக்கள் சக்தி தன்னைத் தேசிய நல்லிணக்கத்திற்கான சக்தியாக, சிறுபான்மை இனத்தவரின் உரிமைகளை அங்கீகரிக்கும் சக்தியாக, ஆட்சியில் சகல பிரிவினருக்குமான வாய்ப்பு உண்டு என்பதை நம்பும் வகையில் கருத்துக்களை முன் வைத்தார்கள். இக் கட்சியினர் தேசிய பொருளாதார வளர்ச்சியில் சாத்தியமான வகைகளில் நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சி குறித்த திட்டங்களை முன் வைத்தார்கள். குறிப்பாக பொருளாதார வளர்ச்சியுடன், சமூக பாதுகாப்பிற்கான ஏற்பாடுகளையும் தேசிய மக்கள் சக்தியை விட வித்தியாசமான வகையில் முன் வைத்தார்கள்.
இந்த இரு கட்சிகளினதும் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார திட்டங்களை நோக்கும்போது சில அடிப்படைகளில் வித்தியாசமான போக்குகளை நாம் அடையாளம் காண முடியும்.
உதாரணமாக தேசிய மக்கள் சக்தியின் அணுகுமுறை என்பது தொழிலாள வர்க்கத்தை முதன்மைப்படுத்துவதாக அமைந்திருந்தது. குறிப்பாக கிராமிய ஏழை விவசாய மக்களின் வாழ்க்கையை மேம்படுத்தும் அடிப்படை நோக்கத்தைக் கொண்டிருந்தது. ஆனால் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினரின் அணுகுமுறைகள் சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களினதும், நகர்ப்புற மத்தியதர வர்க்கத்தின் தேவைகளை உள்ளடக்கியதாக அமைந்தது.
வாக்களிப்பு முறை
இலங்கையின் வாக்களிப்பு முறை என்பது சமூகம் மிக அதிக அளவில் வர்க்கங்களாக பிளவுற்றிருப்பதையே இத் தேர்தல் உணர்த்தியது. தேசிய மக்கள் சக்தியினர் செல்வத்தை நியாயமான விதத்தில் பங்களிப்பதையும், இதில் அரசின் தலையீட்டின் அவசியம் குறித்தும் அதிக கவனம் செலுத்தப்பட்டிருந்தது. பதிலாக ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் உற்பத்தி குறித்தே அதிக கவனம் செலுத்தினர். இக் கொள்கைகள் மத்தியதர வர்க்கத்தினருக்கு உகந்த கொள்கைகளாக அமைந்திருந்தன.
இருப்பினும் இனப் பிரச்சனை குறித்த அம்சங்கள் குறிப்பாக பிராந்திய மற்றும் இனக் குழும அடிப்படையில் நோக்கும்போது சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்கள் ஐக்கிய மக்கள் சக்தி மேல் தமது நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தியுள்ளனர். வெவ்வேறு பிரதேசங்களில் காணப்பட்ட வாக்களிப்பு விபரங்கள் இவற்றைப் புலப்படுத்தின. இப் பிரச்சனை என்பது மிகவும் உணர்ச்சிகள் கலந்த பிரச்சனை என்பதும், தேசிய மக்கள் சக்தியினர் அதில் மேலும் தெளிவான நிலைப்பாடுகளை எடுத்தல் அவசியம் என்பதையே முடிவுகள் உணர்த்துகின்றன. இனப் பிரச்சனை குறித்து சரியான கொள்கைகளைப் பின்பற்றாவிடில் மேலும் பிளவுகளை அதிகரிப்பதாகவே நிலமைகள் மாறக் கூடும். எனவே தேசிய நல்லிணக்கம், அதிகார பகிர்வு போன்ற அம்சங்களில் தீவிர கவனம் செலுத்துவதன் மூலம் ஓர் நிலையான அரசியல் புறச் சூழலை ஏற்படுத்த முடியும்.
கூட்டு அரசியலுக்கான அடித்தளங்கள்
இத் தேர்தல் முடிவுகள் புதிய அத்தியாயம் ஒன்றிற்கான குறிப்பாக புதிய அரசியல் கூட்டணிக்கான வாய்ப்புகளைத் திறந்துள்ளது. உதாரணமாக, தேர்தல் முடிவுகளை ஆராயும் போது தேசிய மக்கள் சக்தியினர் தமது ஆட்சியை பலமானதாகவும், வினைத் திறன் மிக்கதாகவும் நடத்துவதற்கு அதுவும் பாராளுமன்ற ஆட்சி முறைக்குள் கூட்டணி அவசியமாகிறது. அதே போலவே ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினரும் சிறிய கட்சிகளுடன் இணைந்து பரந்த கூட்டணி உருவாக்குவது காலத்தின் தேவையாக மாறியுள்ளது. குறிப்பாக, சிவில் சமூக அமைப்புகள், சிறிய கட்சிகள், நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் அக்கறையுடைய வர்த்தக சமூகத்தினது ஆதரவு அவசியமாகிறது. இதன் மூலமே எதிர்கால தேர்தல்களை எதிர் நோக்க முடியும்.
பொருளாதார முகாமைத்துவம் மற்றும் கொள்கை வேறுபாடுகள்
தேசிய மக்கள் சக்தியினர் தற்போது மிகவும் பலமான சவால்களுக்கு முகம் கொடுக்கும் நிலையில் உள்ளனர். மிக அதிக அளவிலான வெளிநாட்டு மற்றும் உள்நாட்டுக் கடன், உள்நாட்டு உற்பத்தி மிகவும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. இறக்குமதி மூலப் பொருட்கள் இல்லாமல் தொழிற்சாலைகளை இயக்க முடியாத நிலை, வெளிநாட்டுச் செலாவணிப் பற்றாக்குறை, உற்பத்திச் செலவு அதிகரிப்புக் காரணமாக விவசாயம் பாதிப்படைந்துள்ள நிலமைகள் எனப் பல பிரச்சனைகளை எதிர்கொள்ளப் போகின்றனர்.
தேர்தலில் தொழிலாளர்கள், அரச ஊழியர்கள், விவசாயிகள் மற்றும் பொருளாதார அடிப்படையில் நலிவடைந்த பிரிவினருக்கான கொடுப்பனவுகள் தேசிய செல்வத்தைப் பகிர்ந்தளித்தல் என்ற அடிப்படையில் பல வாக்குறுதிகள் தேசிய மக்கள் சக்தியினரால் வழங்கப்பட்டுள்ளன. இவ் வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்றுவதானால் அதிக வரி விதிக்கவேண்டிய நிலை ஏற்படலாம். இவ்வாறு மேற்கொள்ளும் நடவடிக்கைகளை உள்ளுர் வர்த்தக சமூகமும், வெளிநாட்டு கடன் வழங்குவோரும் பலத்த எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்த வாய்ப்பு உண்டு. இவ்வாறான தருணத்தையே அரசியல் எதிரிகளும் எதிர்பார்க்கின்றனர். இவ்வாறான சிக்கலான வேளையில் இரு தரப்பாருக்குமிடையே சம நிலையைப் பேணிச் செல்வது தவிர்க்க முடியாத அம்சமாக மாறலாம்.
ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் தம்மை பொருளாதார வளர்ச்சியை உறுதி செய்பவர்களாகவும், சந்தை நடிவடிக்கைகளில் சீர் திருத்தங்களை மேற்கொள்ள வேண்டுமெனவும், தேசிய உற்பத்தியைத் தூண்டும் விதத்தில் புதிய உற்பத்தியாளர்களை உருவாக்கப் போவதாகவும் தெரிவித்தார்கள். தற்போது நிலவும் பொருளாதார நெருக்கடிகளுக்கு மத்தியில் நிதி முகாமைத்துவம், ஏற்றுமதி வர்த்தகத்தை அதிகரித்தல், சிறிய மற்றும் நடுத்தர உற்பத்தித் துறைகளை விஸ்தரித்தல் என்ற கொள்கைகளை முன்வைப்பதில் அல்லது செயற்படுத்துவதில் கொள்கை வேறுபாடுகள் எழ வாய்ப்பு உண்டு.
சிக்கலைத் தோற்றுவிக்கும் அம்சங்கள்
மேலே குறிப்பிட்ட அம்சங்களை அவதானிக்கும் போது பொருளாதாரக் கொள்கைகளில் முரண்பாடு ஏற்பட வாய்ப்புகள் உண்டு. குறிப்பாக, வெளிநாட்டு முதலீடுகளைப் பெறுதல், தனியார் மயமாக்குதல், சந்தைக் கட்டுப்பாடுகளைத் தளர்த்துதல் என்பன சிலவாகும். இன்று இந்தியப் பொருளாதாரத்தில் இப் பிரச்சனைகள் மிகவும் உக்கிரமடைந்து வருவதை அவதானிக்கலாம்.
திறந்த பொருளாதாரம் குறித்து இந்த இரு சாராரும் சந்தேகங்களை வெளியிட்டு வருகின்ற போதிலும் குறிப்பாக தேசிய மக்கள் சக்தியினரின் கொள்கைகள் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினரின் அணுகுமுறைகளோடு முரண்படும் வாய்ப்புகள் உண்டு. உதாரணமாக, ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் சந்தை விஸ்தரிப்பில் அதிக ஆர்வம் கொண்டுள்ளனர். அவ்வாறாயின் சில கட்டுப்பாடுகளை தளர்த்த வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் ஏற்படலாம். உதாரணமாக நாடு அதிகளவு கடனில் இருப்பதால் கடன் வழங்குபவர்கள் பல நிபந்தனைகளை விதிக்கலாம். வரிச் சலுகைகள், மற்றும் பல கோரிக்கைகளை முன் வைக்கலாம். இதன் மூலம் இந்த இரு பிரிவினருக்குமிடையே கொள்கை அடிப்படையில் முரண்பாடுகள் தோற்ற வாய்ப்பு உண்டு.
தேசியவாதமும், நாட்டின் இறைமையும்
இப் பிரச்சனை குறித்து நாம் அதிக கவனம் செலுத்துவது அவசியமாகிறது. தேசிய மக்கள் சக்தியினர் இலங்கைத் தேசியத்தின் அடையாளம் குறித்து பல்வேறு கருத்துக்களைக் கடந்து வந்துள்ளனர். குறிப்பாக இலங்கையின் பொருளாதார இறைமையை அந்நிய நாடுகளின் கட்டுப்பாட்டிற்குள் செல்ல அனுமதிக்க முடியாது என்ற கோட்பாட்டை அடிக்கடி வலியுறுத்தி வருகின்றனர். அதிலும் குறிப்பாக, தேசிய உற்பத்தியின் பிரதான துறைகள் அரசின் கட்டுப்பாட்டிற்குள் இருத்தல் அவசியம் என்கின்றனர். ஆனால் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் நாட்டின் பிரதான துறைகள் சர்வதேச தரத்திற்கு உற்பத்தியை மேற்கொள்ளும் விதத்தில் நவீன மயப்படுத்தப்பட வேண்டுமென வற்புறுத்துகின்றனர். அவ்வாறு நவீன மயப்படுத்த வேண்டுமெனில் அந்நிய நிறுவனங்களுடன் இணைந்து செயற்பட வேண்டும். அவ்வாறாயின் நாட்டின் இறைமை அதிகாரம் என்பது பங்கீட்டு அடைப்படையில் அமைய வேண்டும். ஒரு புறத்தில் தேசத்தின் உற்பத்தித் துறையை பாதுகாத்தல் என்பதும், மறு புறத்தில் அவை வெளிநாட்டு உதவியுடன் நவீன மயப்படுத்தல் என்பதும் மிகவும் சிக்கலான கொள்கைப் பிரச்சனைகளைத் தோற்றுவிக்கலாம். இலங்கை உற்பத்திகள் சர்வதேச தரத்தை அடைய வேண்டுமெனில் வெளிநாட்டு தொழில்நுட்ப உதவிகள் இவற்றை எதுவித லாப நோக்கமும் இல்லாமல் இந் நாடுகள் வழங்கப் போவதில்லை. அத்துடன் சீனா அல்லது ரஷ்யா பொன்ற நாடுகளின் உதவிகளைப் பெறுவதாயின் அணிசேராக் கொள்கை என்பது சிக்கலான நிலைக்குள் தள்ளப்படும்.
நாம் ஒரு புறத்தில் தேசிய மக்கள் சக்தியின் எழுச்சியைக் கொண்டாடுகின்ற போதிலும், அவை அதிகாரக் கட்டுமானத்தை அடைந்ததும் புதிய நிலமைகளைத் தோற்றுவிப்பதால் ஏற்கெனவே தெரிவித்த கொள்கைகளில் பாரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்த நிர்ப்பந்திக்கின்றன. இவற்றைக் கட்சி அடிப்படையிலான பிரச்சனைகள் என்பதை விட சமூகத்தின் வெவ்வேறு பிரிவினரின் நலன்களின் போட்டியாக அவை மாறிவிடும். இங்கு கட்சி அரசியலை விட தேசிய நலன் முதன்மை பெறுகிறது. விட்டுக் கொடுப்பு என்பது நிர்ப்பந்திக்கப்படுகிறது.
கூட்டாட்சியும், கட்டுமான சீர் திருத்தமும்
பொருளாதார அடிப்படைகளில் முரண்பாடுகள் எழும்போது அது ஆட்சிக் கட்டுமானத்தை நெருக்கடிக்குள் தள்ளுகிறது. தற்போதுள்ள ஆட்சிக் கட்டுமானம் இவ்வாறான நெருக்கடிகளைச் சமாளிக்கும் அடிப்டையில் மாற்றங்கள் தேவையாகின்றன. பொருளாதாரத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் சில பிரிவினர் அரசாங்கத்திற்கு சில சமயங்களில் நிர்ப்பந்தத்தினை ஏற்படுத்தக் கூடும். தேசிய மக்கள் சக்தியினர் இவ்வாறான பிரிவினரின் நிபந்தனைகள், ஊழல் நடவடிக்கைகளில் கவனம் செலுத்துவதாயின் அரச நிறுவனங்கள் பலப்படுத்தப்படுதல் அவசியமாகிறது.
இவ்வாறான சமயங்களில் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் வெளிப்படைத் தன்மை, வினைத் திறன் மிக்க பொதுச் சேவை, சட்டப்படியான ஆட்சி என்பவற்றை வற்புறுத்தக் கூடும்.
எதிர்காலம் எவ்வாறு அமையலாம்?
இலங்கையின் சமீப கால அரசியலை நோக்கும்போது அவை ஓர் கூட்டு அரசாங்கமாகவே அமைந்துள்ளன. அவ்வாறான ஓர் கூட்டு அரசு ஒன்றிற்கான அடையாளங்களே தற்போதும் தென்படுகின்றன. நாடு மிக மோசமான பொருளாதார நெருக்கடிக்குள் சிக்குண்டு இருக்கையில் கட்சி அரசியலுக்கு முதலிடம் கொடுக்க எந்த ஆட்சியாளரும் விரும்பப் போவதில்லை.
தேர்தல் முடிவுகள், கொள்கைகள் அக் கொள்கைகள் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் சமூகப் பிரிவுகளின் நலன்களும் செயற்பாடுகளும் சமூக முன்னேற்றத்திற்கு அவசியமானவை. ஜனாதிபதித் தேர்தல் முடிவுகளின் அடிப்படையில் பொதுத் தேர்தல் முடிவுகளைக் கணித்தால் அவை ஆட்சி என்பது நல்லிணக்க கூட்டு அரசாக அமைவதே சாத்தியம் எனக் கருத முடிகிறது.
தென் ஆபிரிக்கா 1994 ம் ஆண்டு வெள்ளை இன ஆதிக்கத்திலிருந்து விடுபட்டு பெரும்பான்மை கறுப்பு இன மக்களின் அரசாக மலர்ந்தது. அவ் விடுதலைப் போராட்டத்தில் நெல்சன் மன்டெலா தலைமையிலான ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் கட்சி தலைமை தாங்கியது. கடந்த 30 ஆண்டுகளாக தென் ஆபிரிக்க பாராளுமன்றத்தில் ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் பெரும்பான்மைப் பலத்தைப் பெற்றிருந்தது. ஆனால் 2024ம் ஆண்டு நடைபெற்ற தேர்தலில் ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் தனது பெரும்பான்மையை இழந்தது. இதற்குப் பிரதான காரணம் ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரசிற்குள் ஏற்பட்ட உள் முரண்பாடுகள், ஊழல், விரயம் அதிகரித்துச் சென்றமையேயாகும்.
இந் நிலையில் தமது தோல்வியை ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் பின்வருமாறு விபரித்தது. அதாவது தேசிய ஐக்கியமும், எதிர்பார்த்த பொருளாதார அபிவிருத்தியும் அடைய முடியாமைக்குக் காரணம் அரசியல் கட்சிகளுக்கிடையே காணப்பட்ட முரண்பாடுகளே எனவும், தேசிய பொருளாதாரத்தை எடுத்துச் செல்வதில் அதாவது முதலாளித்துவமற்ற வளர்ச்சிப் பாதையில் நாட்டை இட்டுச் செல்வதா? அல்லது தாராளவாத பொருளாதார அடிப்படையில் எடுத்துச் செல்வதா? என்ற பிரச்சனைகள் எழுந்த நிலையில் நாட்டின் பிரதான எதிர்க் கட்சியாகிய ஜனநாயக கூட்டணியுடன் ( பெரும்பான்மை வெள்ளை இன மக்களின் ஆதரவுடைய கட்சி) புதிய அரசை உருவாக்கினர். தற்போது அந்த அரசு தேசிய ஐக்கிய அரசு என அழைக்கப்படுகிறது.
நாட்டின் பொருளாதார நெருக்கடி பாரிய அரசியல் மாற்றத்தை ஏற்படுத்திய அடிப்படையில் அவ்வாறான ஒரு தேசிய அரச உருவாக்கமே இலங்கையிலும் சாத்தியமாகத் தென்படுகிறது. தேசிய மக்கள் சக்தியினர் நாட்டின் சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களினதும், மத்தியதர வர்க்கத்தினரதும் நம்பிக்கையை வெற்றி கொள்வதாயின் ஒரு கூட்டு அரசை தோற்றுவிப்பதன் மூலம் நிலைபேறான ஆட்சியை வழங்க முடியும். ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் எதிர்க் கட்சியாக அமர்ந்தாலும் தேசிய முன்னேற்றம் குறித்த பிரச்சனைகளில் ஒத்துழைப்பு வழங்கும் விதத்திலான இணைப்பு அவசியம்.
உதாரணமாக, தேசிய இனப் பிரச்சனை சாத்தியமான விதத்தில் தீர்க்கப்படுவதற்கு இந்த இரு கட்சிகளும் இணைந்து செயற்படுவது தேவையாகிறது. மிக நீண்டகாலப் பிரச்சனையை நியாயமான விதத்தில் அணுகித் தீர்த்தால் பொருளாதாரப் பிரச்சனை தீர்வதற்கான பல கதவுகள் திறக்க வாய்ப்புண்டு. உதாரணமாக தேர்தல் முடிவுகளை ஆழமாக அவதானிக்கும் போது குறிப்பாக 50 சதவீதத்திற்கும் குறைவான மக்களே ஜனாதிபதிக்கு வாக்களித்த நிலையிலும், பெரும்பான்மையான சிறுபான்மை இனத்தவர்களும், மத்தியதர வர்க்கத்தினரும் புதிய ஜனாதிபதிக்கு வாக்களிக்காத நிலையிலும் அனைவரையும் அணைத்துச் செல்லும் அரசியல் அணுகுமுறை மூலமே நிலைபெறான ஆட்சியை நடத்த முடியும் என்பது மிகவும் வெளிப்படை.
எனவே கூட்டு அடிப்படையிலான அரசு ஒன்றிற்கான அதாவது சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களினதும், மத்தியதர வர்க்கத்தினதும் நம்பிக்கையைப் பெறும் வகையிலான கூட்டு அரசு தேவையாகிறது.
தேர்தல் முடிவுகள் தற்போது புதிய தேர்தல் கூட்டணிக்கான அவசியத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. தற்போது நிலவும் பொருளாதார சமத்துவமற்ற நிலமையை ஏற்படுத்தவும், ஆட்சி முறையில் பாரிய மாற்றங்களையும் ஏற்படுத்தினால் தேசிய மக்கள் சக்தியின்மேல் தொழிலாள வர்க்கத்தினர் நம்பிக்கை கொள்வார்கள். ஆனால் மறு பக்கத்தில் பொருளாதார செயற்பாடுகள் சிக்கலான நிலமைகளைத் தோற்றுவித்தால் மத்தியதர வர்க்கத்தினரும், நகர்ப்புற தொழிலாளர்களும் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியை நோக்கி நகர முற்படலாம். இவை பொதுத் தேர்தலில் பலமான போட்டிக் களங்களைத் தோற்றுவிக்கலாம்.
எனவே எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தல் என்பது எதிர்கால அரசியல் பொருளாதாரப் பாதையை தேர்ந்தெடுக்கும் தேர்தலாக அமையலாம்.
தேசிய இனப் பிரச்சனை
இலங்கை அரசியலில் தேசிய இனப் பிரச்சனை என்பது பிரதான மைய அம்சமாக உள்ளது. தேர்தல் முடிவுகளின் அடிப்படையில் பார்க்கும் போது ஐக்கிய மக்கள் சக்தியினர் தேசிய சிறுபான்மை இனங்களின் பலமான ஆதரவைக் கொண்டிருப்பது புலப்படுகிறது. அந்த அடிப்படையில் தேசிய இனப் பிரச்சனைக்கான நியாயமான தீர்வுகளை எட்டுவதற்கு அக் கட்சி காத்திரமான பங்கினைச் செலுத்த வேண்டும். குறிப்பாக தற்போதைய தேசிய மக்கள் சக்தி அரசாக அல்லது ஐக்கிய மக்கள் சக்தி அரசாக அமைந்தாலும் நிலையான ஆட்சி ஒன்றினைத் தருவதாயின் நாட்டில் இன மற்றும் மத முரண்பாடுகளைத் தணித்தல் அவசியமாகிறது. குறிப்பாக இனியும் வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்கள் தனித்து விடப்பட்டவைகளாக உணரும் நிலை ஏற்படக் கூடாது.
தேசிய பொருளாதாரக் கட்டுமானம் தொடர்பான விவாதங்கள் எதிர் காலத்தில் மிகவும் முக்கியத்துவம் நிறைந்த அம்சங்களாக மாற வாய்ப்புண்டு. இவையே தேசிய அரசியலின் எதிர்காலப் போக்கினைத் தீர்மானிக்கும். கடந்த காலங்களில் இனவாதம், தேசிய பாதுகாப்பு என்பன தேசிய அரசியலின் போக்கைத் தீர்மானித்தன.
தேசிய மக்கள் சக்தியின் பிரதான இலக்குகளான தேசிய பொருளாதார வளர்ச்சி, சந்தைச் செயற்பாடுகளில் நம்பிக்கை கொள்ளுதல் என்பன தேசிய பொருளாதாரத்தை மீட்டெடுப்பதில் பாரிய பங்கினைச் செலுத்தப் போகின்றன. ஒரு புறத்தில் பொருளாதார அடிப்படையில் நலிவடைந்த பிரிவினருக்கான பாதுகாப்புக் கொள்கைகளுக்கும், பொருளாதார வளர்ச்சியில் சந்தைச் செயற்பாடுகளின் பங்களிப்பிற்குமிடையே மிகக் காத்திரமான பொருளாதார முரண்பாடுகள் தோற்றம் பெற வாய்ப்பு உண்டு.
இலங்கையின் எதிர்கால அரசியல் என்பது ஏற்கெனவே குறிப்பிட்ட பிரச்சனைகளில் ஜே வி பி- தேசிய மக்கள் சக்தி எவ்வாறு எதிர் கொள்ளப் போகிறது? என்பதிலும் அவ்வாறான நெருக்கடிகளின் போது ஐக்கிய மக்கள் சக்தியின் செயற்பாடுகளிலும் எதிர்காலம் மிகவும் தங்கியுள்ளது.
இவ்வாறான சிக்கலான பின்னணியில் தமிழ் அரசியலின் மூலோபாய தூர நோக்கு என்ன? என்பதே பிரதான கேள்வியாக அமைகிறது.
ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்குப் பின்னதான நிலமைகளை அவதானிக்கும் போது தமிழ் பிரதேசங்களிலுள்ள இடதுசாரி மையக் கருத்துகளைக் கொண்டிருக்கும் கட்சிகள், குழுக்கள், இயக்கங்கள், தனி நபர்கள் என்போர் இச் சந்தர்ப்பத்தை சரியாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். ஏனெனில் தற்போது எழுந்துள்ள அரசியல் சூழல் என்பது மிக அபூர்வமாகவே ஏற்படும். பழைய வலதுசாரி இனவாத, ஏகாதிபத்தியசார்பு அதிகார வர்க்க பிரிவினர் நாட்டை மிக மோசமான நிலைக்குள் தள்ளி மக்களை வறுமை நிலைக்குத் தள்ளியதன் விளைவே தற்போதைய புதிய நிலமையாகும். அது மட்டுமல்லாது கடந்த காலங்களில் தமிழ் அரசியல் என்பது முரண்பாட்டை கூர்மைப்படுத்தும் அணுகுமுறையைக் கையாண்டிருந்தது. உதாரணமாக, இடதுசாரிக் கட்சிகளின் கூட்டணியாக 1970 ம் ஆண்டு சிறீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியின் தலைமையில் ஐக்கிய முன்னணி அரசு தோற்றம் பெற்றது. தமிழரசுக் கட்சி அந்த வாய்ப்பை சரியாகப் பயன்படுத்தவில்லை. 1994 இல் சந்திரிகா தலைமையில் அரசு உருவானபோது எடுக்கப்பட்ட முடிவுகள் குறிப்பாக 2000ம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்ட அரசியல் பொதி தமிழரசுக் கட்சியின் ஆதரவு அற்ற நிலையில் தோற்றுப் போனது. அதே போலவே 2015ம் ஆண்டில் மைத்திரி தலைமையில் நல்லிணக்க அரசு தோற்றம் பெற்ற வேளையில் தமிழரசுக் கட்சிக்குள் உள் முரண்பாடுகள் அதிகரித்தன.
இவ்வாறு கிடைத்த சந்தர்ப்பங்கள் நழுவ விடப்பட்ட பின்னர் அத் தீர்வுகள் குறித்து குறிப்பாக சந்திரிகா தலைமையில் முன்வைக்கப்பட்ட அரசியல் பொதி பற்றி இன்னமும் சிலாகித்துப் பேசப்படுகிறது.
இந்த நிலமைகளைச் சரியாகக் கணித்து எதிர்கால அரசியலுக்கான புதிய பாதையைத் தோற்றுவிப்பதே இந்த இடதுசாரி மைய விசைகளின் பணியாக அமையும். குறிப்பாக இலங்கை முழுவதும் புதிய மாற்றத்தை நோக்கி மக்கள் தயாராவதை அவதானிக்க முடிகிறது. பழைய பிற்போக்கு இனவாத, மதவாத சக்திகளைத் தோற்கடிக்கும் நிலை ஏற்பட்டுள்ளது. அதே போலவே இன முறுகல்களைப் பயன்படுத்தி பிரிவினைவாத அரசியலை முன்னெடுக்கும் குறும்தேசியவாத சக்திகளும் தோல்வியடையும் நிலைகள் உள்ளன.
மறு புறத்தில் பல அரசியல் கட்சிகள் சமூக ஜனநாயக கோட்பாடுகளை வரித்து இன நல்லிணக்கம், சகல பிரிவினரையும் உள்ளடக்கிய ஆட்சி முறை, மொழி அடிப்படையிலான பாரபட்ச கொள்கைகளை நிராகரிக்கும் போக்கு, பொருளாதார அடிப்படையில் பின்தங்கிய பிரதேசங்களின் வளர்ச்சிக்கான திட்டங்கள், அதிகார பரவலாக்கம் என்பது பற்றி தேசிய அளவில் விவாதங்கள் ஆரம்பமாகியுள்ளன. இவ்வாறான விவாதங்கள் முன்னெப்போதும் சிங்களப் பகுதிகளில் நடந்ததில்லை.
நிறைவேற்று அதிகாரத்தை எட்டியுள்ள தேசிய மக்கள் சக்தியினர் பிரதேச அபிவிருத்தி, சம அடிப்படையிலான பிரதிநிதித்துவம், சுயாதீன செயற்பாடு என்பவற்றை மிகவும் வெளிப்படையாகவே பேசி வருகின்றனர். சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களின் நம்பிக்கையை வெல்வதற்கான பல முயற்சிகளை மேற்கொண்டு வருகின்றனர். இவ்வாறான முன்னெடுப்புகள் என்பது மொழி, மத, இன மற்றும் வர்க்க வேறுபாடுகளைக் கடந்து செல்வதாக உள்ளது.
இக் கொள்கைகள் இன்று பலமாக முன்வைக்கப்பட்டுள்ள நிலையில் தமிழ்ப் பிரதேச அரசியல் மேலும் மேலும் இன ஐக்கியத்தை நோக்கிய வழியில் திரும்பியுள்ள பின்னணியில், தமிழ் மக்களின் வாக்குப் பலம் படிப்படியாக தேசிய ஐக்கியத்தை வலியுறுத்தும் கட்சிகளை நோக்கிச் சென்றுள்ள நிலையில் தேசிய மக்கள் சக்தி, ஐக்கிய மக்கள் சக்தி என்பன தேசிய நல்லிணக்கத்திற்கான பாலமாக மாற்றமடைந்து வருகின்றன. இவ்வாறான வரலாற்று மாற்றத்தை தமிழ் அரசியலில் உள்ள இடதுசாரி மைய விசைகள் இறுகப் பற்றிக் கொள்ள வேண்டும்.
இந்த இரண்டு சக்திகளையும் தமது நேச சக்திகளாக மக்கள் கருத வேண்டும். தேசிய மக்கள் சக்தியின் பொருளாதார சமத்துவம், தேசிய செல்வத்தை நியாயமான விதத்தில் பங்கீடு செய்தல் போன்றவற்றில் இணைந்தும், சமூக நீதி, பொருளாதார சமத்துவம், சகலத்தையும் உள்ளடக்கிய அபிவிருத்தி போன்றவற்றில் ஐக்கிய மக்கள் சக்தியுடன் இணைந்தும் செயற்பட முடியும்.
இந்த இரு கட்சிகளும் ஊழலுக்கு எதிராகவும், நியாயமான பொருளாதார வளர்ச்சியை ஆதரித்தும், தேசிய சிறுபான்மை இனங்களின் ஜனநாயக உரிமைகளை வலியுறுத்தியும், ஓர் ஜனநாயக அரசை தோற்றுவித்தலை வலியுறுத்தியும் செல்கையில் இப் பொதுவான அம்சங்களில் தமிழ் தலைமை தனித்து நிற்பதை விட இணைந்து செல்வதே மேல் என்பதை நாம் உணர வேண்டும்.
சிறுபான்மைத் தேசிய இனங்களின் நல்வாழ்வை மேம்படுத்துவதற்கான அடையாளங்கள் தென்படும் இவ் வேளையில் குறிப்பாக தமிழ் பிரதேசங்களின் கல்வி, சுகாதாரம், பொருளாதார வளர்ச்சி போன்றவற்றில் காத்திரமான கரிசனையைக் கொண்டிருக்கும் இத் தருணத்தில் தேசிய மக்கள் சக்தி, ஐக்கிய மக்கள் சக்தி என்பன தேசிய வளர்ச்சியில் அதிக கரிசனையைக் கொண்டிருக்கும் வேளையில் அதிகார பரவலாக்கம், போர்க்குற்ற விசாரணைகள், காணி அதிகாரம், கலாச்சார சுயாதீனம் என்பவற்றை வலியுறுத்தும் புறச் சூழல் படிப்படியாக ஏற்பட்டு வருகிறது.
தேசிய ஐக்கியம், தேசிய அரசுக் கட்டுமானத்தில் சகல தேசிய இனங்களுக்குமான பங்களிப்பு என வற்புறுத்தி வரும் இன்றைய அரசு ஒரு பரந்த தேசிய நல்லாட்சிக் கட்டுமானத்தை நோக்கிச் செல்கையில் அவ்வாறான முற்போக்கான பயணத்தில் ஏனைய தேசிய சிறுபான்மை இனங்கள் இணைந்து கொள்ள மறுப்பதற்கான தடைகள் என்ன? ஓர் காத்திரமான சமூக நீதியை நோக்கிச் செல்கையில் அவற்றைப் பலப்படுத்த தவறுவதன் அடிப்படை என்ன?
இலங்கை ஒரு பல் தேசிய இனங்கள் வாழும் நாடு என்பதை ஏற்றுள்ள நிலையில் குறிப்பாக பொருளாதார சமத்துவத்தை வலியுறுத்துவதோடு, தேசிய சிறுபான்மை இனங்களின் பிரச்சனைகளையும் அணுகித் தீர்ப்பதற்கான தருணத்தில் ஐக்கியத்தை நோக்கிய பாதையில் அரசியலை எடுத்துச் செல்வது அத்தியாவசியமானது.
இடதுசாரி மைய விசைகளைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் அரசியல் சக்திகள் இந்த ஒட்டு மொத்தமான மாற்றத்தில் ஓர் பரந்த முற்போக்கு அணியைப் பலப்படுத்துவதில் ஈடுபட வேண்டும். குறிப்பாக தமிழ் மக்கள் மத்தியிலுள்ள முற்போக்கு மற்றும் இடதுசாரி மையவிசை சக்திகள் வலதுசாரி பிற்போக்கு சக்திகளுக்கு எதிரான இப் போராட்டத்தில் கலந்து பலப்படுத்துவது வரலாற்றுக் கடமையாகும். இவ்வாறான பரந்த இடதுசாரி மைய விசைக் கூட்டணியை தோற்றுவிப்பதன் மூலம் பிளவுபட்டிருக்கும் தமிழ், முஸ்லீம், மலையக தமிழ் கட்சிகளையும் அதே வேளை தேசிய முன்னேற்றத்தில் அதிக கவனத்தைச் செலுத்தும் மத்தியதர வர்க்கத்தினருடனும் இன, மத, வாக்காளர் என்ற எல்லைகளைக் கடந்து இணைய முடியும். இவ்வாறான இணைப்பு என்பது பாரிய அரசியல் மாற்றத்தை ஏற்படுத்த முடியும்.
தமிழரசுக் கட்சியின் பணி என்ன?
தமிழரசுக் கட்சியும் மிக நிர்ணயமான அரசியல் நெருக்கடிக்குள் தள்ளப்பட்டுள்ளது. கடந்த 76 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக தமிழ் தேசிய பாதுகாப்பை நோக்கி தமிழ் அரசியல் சென்றிருந்தது. ஆரம்பத்தில் மிதவாதத் தலைமையினாலும் பின்னர் தீவிரவாதத் தலைமையினாலும் வழி நடத்தப்பட்டது. முடிவில் தீவிரவாதத் தலைமையின் ஜனநாயக விரோத செயற்பாடுகள் படிப்படியாக வன்முறையை நோக்கி மாறி பாரிய சிவில் யுத்தத்தைத் தோற்றுவித்தது. பல ஆயிரம் மக்களும், கோடிக் கணக்கான சொத்துக்களும், பல லட்சம் மக்களின் இடப் பெயர்வுகளும் தமிழ் தேசியவாதத்தின் விளைபொருளாக அமைந்தன.
இன்று தமிழ் தேசியவாதம் என்பது மிகவும் பலவீனமடைந்து கூறுகளாக உள்ளது. இவ்வாறான நிலையைச் சிங்கள பௌத்த பேரினவாதம் தமக்குச் சார்பாகப் பயன்படுத்தியது. தமிழ் பிரதேசங்களில் ராணுவ முகாம்கள், குடியிருப்புகள், குடியேற்றங்கள், நில அபகரிப்புகள், அரச நிறுவனங்களில் தமிழர்களின் பங்களிப்பு அருகிச் செல்லல் என நிலமைகள் நாளாந்தம் அடையாளங்களை இழக்கும் அவதிக்குள் சென்றுள்ளன.
இவ்வாறான நிலையில் முதலில் இருப்பதையும் இழக்கும் நிலையை நோக்கி வழுக்கிச் செல்லும் நிலமைகளைத் தடுப்பதாயின் தற்போதுள்ள வாய்ப்பான ஜனநாயக மாற்றங்களை இறுகப் பற்றுவது அவசியமானது. தற்போதைய தமிழ் அரசியல் மிக மோசமான தனிநபர் தாக்குதலாக மாறி பண்பற்ற, நெறி பிசகிய வரலாற்றிற்குள் சென்றுள்ளது. இவ்வாறான நிலையிலிருந்து மாற்றத்தைக் கோரும் வகையிலேயே ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் தமிழரசுக் கட்சியின் கோரிக்கையை ஏற்று வாக்களித்துள்ளனர். 2015ம் ஆண்டு மகிந்த ராஜபக்ஸ தனது மூன்றாவது பதவிக் காலத்திற்காக நடத்திய ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் மட்டுமல்ல, சிங்கள, முஸ்லீம் மற்றும் மலையக மக்கள் ஒன்றிணைந்து தோற்கடித்தார்கள். அவ்வாறே 2024ம் ஆண்டு ஜனாதிபதித் தேர்தலில் இனவாத ரணில்-ராஜபக்ஸ கூட்டிற்கு எதிராக முழு நாடும் இணைந்து வாக்களித்தது.
இன்று தேசிய ஐக்கியத்தை வலியுறுத்தும் வகையில் தேசிய மக்கள் சக்தி அதிகாரத்திற்கு வந்துள்ளது. தேசிய இனப் பிரச்சனைக்கான தீர்வுகளை வலியுறுத்தியும், தேசிய பொருளாதார வளர்ச்சியை முன் நிறுத்தியும் ஐக்கிய மக்கள் சக்திக்கும் மக்கள் வாக்களித்துள்ளனர். இதில் தமிழ் மக்களும் இணைந்துள்ளனர்.
எனவே தேசிய நல்லிணக்கத்திற்கு ஆதரவான இரு பிரதான சக்திகள் மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ளதால் இக் கட்சிகளுடன் நல்லுறவை ஏற்படுத்துவது தமிழரசுக் கட்சியின் பிரதான கடமையாகிறது. குறும் தேசியவாத சகதிக்குள் மக்களை அழைத்துச் செல்லாது தேசிய அடிப்படையிலான மாற்றத்தின் பங்குதாரிகளாக மாற்றுவது தமிழ் அரசியல் தலைமைகளின் பிரதான பணியாகிறது.
எனவே எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தல் என்பது தமிழ் அரசியலில் காத்திரமான அடிப்படை அரசியல் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் முயற்சியைத் தோற்றுவிக்க வேண்டும்.
